از خصلتهاي مردم کوفه شمرده شده است که هم با علي بن ابي طالب‏ «ع‏» بي‏وفايي‏نشان دادند، هم با امام مجتبي‏ «ع‏»، هم با مسلم بن عقيل و هم با سيد الشهدا بيعت کردند و پيمان شکستند.نامه دعوت نوشتند و تيغ کشيدند.اين خصلت کوفيانه در ذهن ديگران ‏مانده بود. هنگامي که امام حسين‏ «ع‏» تصميم گرفت به کوفه رود، افراد متعددي او را برحذر مي‏داشتند و بي‏وفايي اهل کوفه را يادآور مي‏شدند.خود امام حسين‏ «ع‏» نيزروز عاشورا به اين عهد شکني و بي‏وفايي آنان اشاره کرد و فرمود: «واي بر شما اي کوفيان! زشت باد کارتان!ما را به ياري فراخوانديد، چون نزد شما آمديم و ندايتان را پاسخ گفتيم، همان شمشيرها را که با ما هم قسم بود، به روي ما کشيديد... «يا اهل الکوفة!قبحا لکم وترحا، بؤسا لکم و تعسا، استصرختمونا والهين...» [1] ، «کوفي‏» در خاطره مردم همرديف با «بي‏وفا» بود. حضرت زينب نيز در خطبه‏اش در کوفه، به کوفيان چنين خطاب کرد: «يااهل الکوفة!يا اهل الختل و الغدر» که اشاره به همان ريا، تزوير، نفاق و بي‏وفايي آن مردم‏ بود.اين ذهنيت، همچنان باقي است.از شعارهاي مردم ايران پس از پيروزي انقلاب‏اسلامي و در ايام جنگ تحميلي، در حمايت از رهبري اين بود که‏ «ما اهل کوفه نيستيم، امام تنها بماند»، «ما اهل کوفه نيستيم، علي تنها بماند.».