پرچم، رايت، بيرق، نشان لشکر، آنچه به سر نيزه بندند، درفش.در اصطلاح عزاداريحسيني، نام علم و علامت خاصي است که هر هيئت و دسته، ويژه خود دارد و آن را از دستههاي ديگر متمايز ميسازد. «نخل، چوب بسيار بلند همچون درخت تبريزي متوسط که در تعزيه خواني پيشاپيش دستهها برند و بر سر آن، گاه شکل پنجهاي از فلز باشد و گاه پارچه سياه بر آن بپوشانند.» [1] .
گر چه سردار علم در خون نشست
دستهايت روي رايت مانده است. [2] .
در ميدان کربلا نيز، علمدار لشکر امام حسين «ع»، حضرت اباالفضل بود.از شعار عربهايعراقي عزادار نيز اين است: «رفع الله راية العباس»، پرچم عباس، افراشته باد.
|