نام طايفه‏اي که نزديک کربلا ساکن بودند و فرداي عاشورا، پس از رفتن سپاه عمرسعد، عده‏اي از آنان براي دفن اجساد مطهر شهداي اهل بيت به کربلا آمدند [1] و چون ‏اجساد را نمي‏شناختند، متحير بودند.در آن هنگام، حضرت سجاد «ع‏» آمد و پيکر اهل بيت‏ و اصحاب را يک به يک به آنان شناساند و آنان در دفن شهدا، حضرت را ياري کردند و براي خويش، افتخار آفريدند.در «دايرة المعارف تشيع‏» آمده است: «بني اسد، نام تيره‏اي از قبايل عرب، از فرزندان اسد بن خزيمه بن مدرکه... اين قبيله ‏توفيق و افتخار دفن پيکر مطهر حضرت سيد الشهدا و انصار آن حضرت را پس از واقعه ‏کربلا در سال 61 ق.داشتند.جمعي از اصحاب، علما، شعرا و زعماي اماميه از اين قبيله ‏برخاسته‏اند.برخي از همسران پيامبر اکرم‏ «ص‏» نيز از همين قبيله بوده‏اند.اين قبيله درسال 19 هجري از بلاد حجاز به عراق رفته، در کوفه و غاضريه از نواحي کربلا سکونت‏کردند.از قبايل سلحشور عرب محسوب مي‏گردند.هنگام بناي کوفه، اين قبيله محله ‏خاصي را در جنوب مسجد کوفه به خويش اختصاص دادند.در سال 36 هجري در جنگ‏جمل، با علي‏ «ع‏» بيعت کردند و در کنار آن حضرت جنگيدند.در قيام عاشورا در سال 61به سه دسته تقسيم شدند: موافق با حضرت و مخالف و بي‏طرف.حبيب بن مظاهر، انس ‏بن حرث، مسلم بن عوسجه، قيس بن مسهر، موقع بن ثمامه و عمرو بن خالد صيداوي از سران موافق بودند و حرملة بن کاهل اسدي، قاتل طفل شير خوار، از سران مخالف بود. گروهي از دسته سوم (بي‏طرفها) پس از شهادت حسين، زنانشان بر ميدان جنگ گذر کرده ‏و اجساد را ديدند و تحت تاثير قرار گرفتند و به سرزمين خود رفته، مردان را جهت دفن‏اجساد، خبر کردند.ابتدا زنان بيل و کلنگ به دست گرفته به طرف کربلا روان شدند.پس ازمدتي وجدان مردان بني اسد بيدار گشت و به خود آمدند و به دنبال زنان راه افتاده به دفن‏اجساد امام و يارانش پرداختند.اين فداکاري سبب شهرت آنان شد و از آن پس شيعيان به‏ نظر احترام و محبت به قبيله بني اسد مي‏نگرند». [2] .