شيوه ناجوانمردانه تشنه نگهداشتن طرف در جنگ، براي از پاي درآوردن او.درحادثه کربلا سپاه عمر سعد به دستور ابن زياد، از رسيدن آب به خيمه‏گاه امام حسين‏ «ع‏» جلوگيري کردند.از روز هفتم محرم، عمر سعد کسي را به نام عمرو بن حجاج با پانصدسوار بر شريعه فرات مامور کرد.آنان فرات را در محاصره خويش قرار دادند و از سه روزبه شهادت امام حسين‏ «ع‏» مانده، مانع آب برداشتن اصحاب او از فرات شدند. [1] اين کار که‏به تشنگي امام و اصحاب و فرزندانش در روز عاشورا انجاميد، از سوزناکترين حادثه‏هاي‏ کربلا بود و امام و ياران و اطفالش لب تشنه ماندند.