از شهداي کربلاست.از اصحاب وفادار امام حسين‏ «ع‏» و از انسانهاي شايسته و پرهيزگار که زاهد، قاري قرآن و معلم قرآن و از شجاعان بزرگوار کوفه، از قبيله‏ «همدان‏» بود.برير از تابعين به شمار مي‏رفت و به عنوان‏ «سيد القراء» شناخته مي‏شد.اهل عبادت وقرائت قرآن بود که در مسجد جامع کوفه به قرائت مي‏پرداخت و در ميان قبيله همدان ‏ارزش و منزلتي داشت.در کوفه مشهور و مورد احترام بود.کوشش بسياري داشت که ‏عمر سعد را از دوستي و همدلي با حکومت اموي باز دارد که موفق نشد. [1] وي در سال 60هجري از کوفه به مکه رفت و به امام حسين‏ «ع‏» پيوست و همراه او به کوفه آمد.روز تاسوعا از خوشحالي اينکه به شهادت خواهد رسيد، با عبد الرحمن بن عبد ربه شوخي‏ مي‏کرد.شب عاشورا نيز از کساني بود که برخاست و در حمايت و جانبازي براي امام، سخناني ايراد کرد. [2] . در کربلا چندين بار خطاب به دشمن سخنرانيها کرد.کلمات وفاداري او نسبت به ‏سيد الشهدا معروف است.روز عاشورا، به ميدان رفت و خطاب به سپاه عمر سعد خطابه‏اي ايراد کرد و به نکوهش آنان پرداخت.برير، پس از حر به ميدان رفت و جنگيد تا شهيد شد. [3] در حمله‏هاي برق آسايش اينگونه رجز مي‏خواند: انا برير و ابي خضير و کل خير فله برير