امام عليه‏السلام در صحنه‏ي سياست و اجتماع و نيز در صحنه‏ي جنگ، دلاوري بي‏نظير بود. در مجلس وليد (حاکم مدينه) با قدرت و شجاعت به تهديدهاي مروان پاسخ گفت و از تهديد به مرگ نهراسيد. و اوست که در ميدان نبرد سلحشوري بي‏نظير است بطوري که در مورد روز عاشورا نوشته‏اند: «همواره مي‏جنگيد تا از دشمن تعداد زيادي کشته شدند و عده‏اي مجروح شدند. پس عمر بن سعد (فرمانده‏ي سپاه دشمن) به لشکريان خود گفت: واي بر شما مي‏دانيد با چه کسي مي‏جنگيد... اين فرزند جنگ آور عرب است از همه طرف به او حمله کنيد که در اين حال چهار هزار نفر به طرف حضرت تيراندازي کردند... [1] . اين دلاوري‏ها در حالي بود که امام عليه‏السلام تنها شده بود و مي‏دانست که شهيد خواهد شد ولي دلاورانه تا آخرين نفس جنگيد و پشت به دشمن نکرد. و درس دلاوري و شجاعت را براي همه‏ي سپاهيان اسلام، بويژه شيعيان به يادگار گذاشت. آري اوست که در هنگامه‏ي عاشورا وقتي به او پيشنهاد بيعت مي‏کنند مي‏فرمايد: «بيعت ذليلانه نمي‏کنم [2] .»