مهمترين اصولي که در قيامها و انقلابها نقش مؤثري دارد، و مي‏تواند راه و رسم هر بيننده را نسبت به اهداف عاليه‏ي حرکت، خوب ترسيم کند، و آينده‏گان را در جهت فکري آن قيام، بدون ايجاد خطوط انحرافي، به حرکتهاي اصيل آشنا سازد، منشورات آن انقلاب است. در واقع منشورات، اعلاميه‏ها و اساسنامه‏ها و اهداف والاي آن انقلاب خواهد بود. چنانچه بعد از پيروزي شکوهمند انقلاب اسلامي ايران حضرت امام قدس سره بسيار بر نگارش تاريخ انقلاب توسط تاريخ‏نويسان و محققان عاليمقامي که شاهد انحراف ضدانقلابي در آنان نباشد تأکيد مي‏فرمود. تا اينکه سير و حرکت اصيل انقلاب منحرف نگردد و انسانهائي که در آينده بدنيا مي‏آيند با خوانندگان تاريخ انقلاب، آرمانهاي پيشتازانه‏ي آن را بدست آورند. حضرت امام (ره) در سال نهم پيروزي انقلاب اسلامي ايران طي کتابچه‏اي منشور انقلاب را خود نوشتند و آن کتابچه روز برائت از مشرکين در مکه خوانده شد، اين قانون تبعيت از فکر بلند و الهي که منشعب از وحي است - يعني فکر رسول‏خدا صلي الله عليه و آله - صادر گرديده چون حضرت رسول اکرم صلي الله عليه و آله در سال نهم بعثت [ صفحه 251] دستور قرائت آيه‏ي برائت از مشرکين به توسط علي عليه‏السلام را در مکه صادر فرمودند. از اين رو تمام اين منشورات از منشور رسول گرامي اسلام، نشأت گرفته و در حقيقت انقلاب اسلامي در عصر جاهليت و شرک و بت‏پرستي، با منشورات، پايه‏هاي معاندين را قطع نموده، و حاکميت اسلام را به عرصه‏ي وجودي رسانده است.