پس از آنکه حمد خداي را بجا آورده و مفصلا مصائب اهل بيت را شرح ميدهد ميفرمايد:
و افتخر بذلک مفتخرکم شعرا:
نحن قتلنا عليا و بني علي بسيوف هندية و رماح و سبينا نسآءهم سبي ترک و طعناهم فاي نطاح
بفيک ايها القائل الکثکث و الاثلب، افتخرت بقتل قوم زکاهم و طهرهم و اذهب عنهم الرجس؟!
ميفرمايد: «و در عين حال افتخار کنندهاي از شما به شعر افتخار کرده و چنين ميگويد: ما علي و فرزندان علي را کشتيم و با شمشيرهاي هندي و نيزههاي تيز نابود ساختيم، و زنان آنان را مانند زنان ترک اسير کرديم و با نيزههاي خود چگونه بر آنها کوفتيم. اي گوينده اين شعر، خاک و سنگريزه بر دهانت باد، افتخار ميکني به کشتن قومي که خدا آنها را تزکيه نموده و مطهر و مقدس و منزه قرار داده و پليدي و آلودگي را از آنان برده است»؟!
|