پيامبر اکرم (ص) در طول عمر نه زن داشته است و اين امر زاييده اوضاع و احوال جامعه آن روز و موقعيت شخصي آن حضرت بوده است. پيش از اسلام تعدد زوجات به نحو گسترده و نامحدودي در ميان اقوام مختلف رواج داشته است. بعدها اسلام تا چهار زن را اجازه داد، آن هم به شرط برقراري عدالت بين آنان. ميدانيم که پيامبر (ص) تا 25 سالگي زن نگرفت و در 25 سالگي با خديجه (س) که 15 سال از پيامبر (ص) بزرگتر بود ازدواج کرد و در حدود 25 سال تنها با خديجه بود. پس از فوت خديجه (س) با زن بيوه ديگري به نام سوده ازدواج کرد. سپس با عايشه ازدواج فرمود. زنان ديگري که پيغمبر (ص) گرفت، به غير از سوده، همه بعد از عايشه بودند و همه اينها بيوه زن و بزرگسال بودند. پيامبر حق و عدالت و نوبت را درباره آنها کاملا رعايت ميفرمود و با همه به مهرباني رفتار ميکرد. زناني که پيغمبر اکرم (ص) ميگرفت، يا از بيوه زناني بودند بي سرپرست که شوهرشان در جنگ شهيد شده بودند، يا از اسيران جنگي بودند که در خانه پيغمبر (ص) با نهايت احترام زندگي ميکردند. ازدواجهاي پيغمبر (ص) عموما و بخصوص در ده سال آخر عمر، جنبه اجتماعي و تحبيب قلوب داشته است و خويشاوندي با قبيلهها براي پيوند داشتن با کساني که مسلمان شدن آنها موجب تقويت اسلام و مسلمين بوده است. برخلاف آنچه برخي از دشمنان اسلام يا مستشرقين خارجي گفتهاند، به هيچ وجه نظر پيامبر (ص)، مسائل جنسي و لذت جويي نبوده است - بخصوص که پيامبر اکرم (ص) بنابر آنچه در قرآن آمده است، يک ثلث و گاهي دو ثلث از شب را به عبادت و تلاوت قرآن ميگذراند - و روزها نيز در مسائل اجتماعي و جنگها اشتغالات فراوان داشته است، و اين ازدواجها در سن جواني نبوده است.