ورود پيامبر و مسلمانان به مدينه، فصل تازهاي در زندگي پيغمبر اکرم (ص) و اسلام گشود. مانند کسي که از يک محيط آلوده و خفقان آور به هواي آزاد و سالم پناه برد. بي جهت نيست که هجرت در راه خدا و براي گسترش دين خدا برابر با جهاد است و اين همه عظمت دارد. هجرت، يعني دست از همه علاقههاي قبلي کشيدن و پا بر روي عادات و آداب کهنه نهادن و به سوي زندگي نوين رفتن. رفتن شخص از جهل به سوي نور و دانايي، هجرت است. رفتن از ناپاکي به سوي پاکي هجرت است. هجرت پيامبر (ص) و مسلمانان ازمکه (محيط اختناق و آلودگي و کينه) به سوي مدينه (شهر صفا و نصرت و برادري) و به سوي پيريزي زندگي اجتماعي اسلامي، نخستين گام بلند در پيروزي و گسترش اسلام و جهاني شدن آن بود. نظر به اهميت هجرت بود که بعدها در زمان خليفه دوم به پيشنهاد علي (ع)، اين سال مبدا تاريخ اسلام يعني (هجري) شد.