ترکیب آیه سی ام سوره بقره
وَ إِذ قَالَ رَبُّکَ لِلمَلائِکَةِ اِنّی جَاعِلٌ فِی الارضِ خَلِیفَةً قَالوا اَتَجعَلُ فیها مَن یُفسِدُ فِیها وَ یَسفِکُ الدِّماءَ وَ نَحنُ نُسَبّیحُ بِحَمدِکَ وَ نُقَدّسُ لَکَ قالَ اِنّی اَعلَمُ ما لاتَعلَمُونَ.(30)
وَ
ترکیب: واو استینافیه، مبنی بر فتح، محلی از اعراب ندارد
اِذ
ترکیب: ظرف زمان، مبنی بر سکون، محلاً منصوب، مفعول به برای فعل (اُذکُر) مقدّر
قالَ
ترکیب: فعل ماضی، مبنی بر فتح
ربُّ
ترکیب: فاعل و مرفوع به ضمه ظاهری
کَ
ترکیب: ضمیر متّصل، مبنی بر فتح، محلاً مجرور، مضاف الیه
لِ
ترکیب: حرف جر، مبنی بر کسر، محلی از اعراب ندارد
المَلائِکَةِ
ترکیب: اسم مجرور به حرف جرّ «لِ»، علامت جر: کسره ظاهری
(لِلملائِکَةِ)
جار و مجرور، متعلّق به (قالَ)
اِنَّ
ترکیب: از حروف مشبهة بالفعل، مبنی بر فتح، محلی از اعراب ندارد
ی
ترکیب: ضمیر متّصل، مبنی بر سکون، محلاً منصوب، اسم انَّ
جاعِلٌ
ترکیب: خبر انَّ و مرفوع به ضمه ظاهری
فِی
ترکیب: حرف جرّ، مبنی بر سکون، محلی از اعراب ندارد
الأرضِ
ترکیب: اسم مجرور به حرف جرّ«فی»، علامت جر: کسره ظاهری
(فِی الأرضِ)
جار و مجرور، متعلّق به (جاعلٌ)
خلیفةً
ترکیب: مفعول به برای (جاعلٌ) و منصوب به فتحه ظاهری
قالُوا
ترکیب: فعل ماضی، مبنی بر ضم
واو: ضمیر متصل، مبنی، محلاً مرفوع، فاعل
أَ
ترکیب: همزه استفهام، مبنی بر فتح، محلی از اعراب ندارد
تَجعَلُ
ترکیب: فعل مضارع مرفوع به ضمه ظاهری، ضمیر مستتر انتَ، محلاً مرفوع، فاعل آن است
فی
ترکیب: حرف جرّ، مبنی بر سکون، محلی از اعراب ندارد
ها
ترکیب: ضمیر متّصل، مبنی بر سکون، محلاً مجرور به حرف جرّ «فی»
(فیها)
جار و مجرور، متعلّق به (تَجعَلُ)
مَن
ترکیب: اسم موصول، مبنی بر سکون، محلاًمنصوب، مفعول به
یُفسِدُ
ترکیب: فعل مضارع مرفوع به ضمه ظاهری. ضمیر مستتر «هو» محلاً مرفوع فاعل آن است.
فی
ترکیب: حرف جرّ، مبنی بر سکون، محلی از اعراب ندارد
ها
ترکیب: ضمیر متّصل، مبنی بر سکون، محلاً مجرور به حرف جرّ «فی»
(فیها)
جار و مجرور، متعلّق به (تَجعَلُ)
وَ
ترکیب: واو عاطفه، مبنی بر فتح، محلی از اعراب ندارد
یَسفِکُ
ترکیب: فعل مضارع مرفوع به ضمه ظاهری ضمیر مستتر«هو» محلاً مرفوع فاعل آن است.
الدِّماءَ
ترکیب: مفعول به و منصوب به فتحه ظاهری
وَ
ترکیب: واو حالیه، مبنی بر فتح، محلی از اعراب ندارد
نَحنُ
ترکیب: ضمیر منفصل، مبنی بر ضم، محلاً مرفوع، مبتدا
نُسَبِّحُ
ترکیب: فعل مضارع مرفوع به ضمه ظاهری، ضمیر مستتر «نَحنُ» محلاً مرفوع فاعل آن است
بِ
ترکیب: حرف جرّ، مبنی بر کسر، محلی از اعراب ندارد
حَمدِ
ترکیب: اسم مجرور به حرف جرّ «باء»، علامت جرّ: کسره ظاهری
(بِحَمدِ)
جار و مجرور، متعلّق به (نُسَبّحُ)
کَ
ترکیب: ضمیر متّصل، مبنی بر فتح، محلاً مجرور، مضاف الیه حمد
وَ
ترکیب: واو عاطفه، مبنی بر فتح، محلی از اعراب ندارد
نُقَدِّسُ
ترکیب: فعل مضارع مرفوع به ضمه ظاهری، ضمیر مستتر «نحن» محلاً مرفوع فاعل آن است.
لَ
ترکیب: حرف جرّ، مبنی بر فتح، محلی از اعراب ندارد
کَ
ترکیب: ضمیر متّصل، مبنی بر فتح، محلاً مجرور به حرف جرّ «لام»
(لَکَ)
جار و مجرور، متعلّق به (نُقَدِّسُ)
قالَ
ترکیب: فعل ماضی، مبنی بر فتح، ضمیر مستتر «هو» محلاً مرفوع فاعل آن است.
اِنَّ
ترکیب: از حروف مشبهة بالفعل، مبنی بر فتح، محلی از اعراب ندارد
ی
ترکیب: ضمیر متّصل، مبنی بر سکون، محلاً منصوب، اسم اِنَّ
اَعلَمُ
ترکیب: فعل مضارع مرفوع به ضمه ظاهری – ضمیر مستتر «أنا» محلاً مرفوع فاعل آن است و این جمله محلاً مرفوع خبر است برای اِنَّ
ما
ترکیب: مای موصوله، مبنی بر سکون، محلاً منصوب، مفعول به
لا
ترکیب: لاء نافیه، مبنی بر سکون، محلی از اعراب ندارد
تَعلَمُون
ترکیب: فعل مضارع مرفوع به ثبوت نون واو: ضمیر متّصل، مبنی، محلاً مرفوع، فاعل
اعراب جملات این آیه:
1- قالَ رَبُّکَ لِلمَلائکة: مضاف الیه، محلاً مجرور
2- اِنّی جاعِلٌ فی الارض: مقول قول، محلاً منصوب
3- قالوا: مستأنفه، محلی از اعراب ندارد
4- أتَجعَلُ فیها…: مقول قول، محلاً منصوب
5- یُفسِدُ: صله، محلی از اعراب ندارد
6- یَسفِکُ: عطف بر (یُفسِدُ)، محلی از اعراب ندارد
7- نحن نُسَبِّحُ…: حال، محلاً منصوب
8- نُسَبِّحُ: خبر برای (نَحنُ)، محلاً منصوب
9- نُقَدِّسُ: عطف بر (نُسَبِّحُ)، محلاً مرفوع
10- قالَ: مستأنفه، محلی از اعراب ندارد
11- اِنّی اَعلَمُ…: مقول قول، محلاً منصوب
12- لاتَعلَمُون: صله، محلی از اعراب ندارد
Visits: 1
