«کَیفَ تَکْفُرُونَ بِاللَّهِ وَکُنتُمْ أَمْوَاتًا فَأَحْیاکُمْ ثُمَّ یمِیتُکُمْ ثُمَّ یحْییکُمْ ثُمَّ إِلَیهِ تُرْجَعُونَ (۲۸)»

کَیفَ

ترکیب: اسم استفهام، مبنی بر فتح، محلاً منصوب، حال است برای فاعل تَکفُرُونَ و تقدیرش چنین است: علی اَی حالَةٍ تَکْفُرُونَ بالله

تَکْفُرُونَ

ترکیب: فعل مضارع مرفوع به ثبوت نون  واو: ضمیر متصل، مبنی، محلاً مرفوع، فاعل

بـِ

ترکیب: باء جارّه، مبنی بر کسر، محلی از اعراب ندارد

اللهِ

ترکیب: اسم مجرور به حرف جرّ «باء»، علامت جر: کسره ظاهری

(بِاللهِ)
جار و مجرور، متعلق به (تَکْفُرُونَ)

وَ

ترکیب: واو حالیه، مبنی بر فتح، محلی از اعراب ندارد

کُنتُمْ

ترکیب: فعل ماضی از افعال ناقصه، مبنی بر سکون     تم: ضمیر متصل، مبنی، محلاً مرفوع، اسم (کُنتم)

أَمْوَاتًا

ترکیب: خبر برای (کُنتم) و منصوب به فتحه ظاهری

فَـ

ترکیب: فاء عاطفه، مبنی بر فتح، محلی از اعراب ندارد

أَحْیا

ترکیب: فعل ماضی، مبنی بر فتحه مقدّر، «هو» مستتر در آن محلاً مرفوع فاعل است.

کُمْ

ترکیب: ضمیر متصل، مبنی بر سکون، محلاً منصوب، مفعول به

ثُمَّ

ترکیب: حرف عاطفه، مبنی بر فتح، محلی از اعراب ندارد

یمِیتُ

ترکیب: فعل مضارع مرفوع به ضمه ظاهری، «هو» مستتر در آن، محلاً مرفوع فاعل است.

کُمْ
تجزیه و ترکیب مثل قبل است.

ثُمَّ
تجزیه و ترکیب مثل قبل است.

یحْیی

ترکیب: فعل مضارع مرفوع به ضمه مقدر، «هو» مستتر محلاً مرفوع فاعل است.

کُمْ
تجزیه و ترکیب مثل قبل است.

ثُمَّ
تجزیه و ترکیب مثل قبل است.

اِلی

ترکیب: حرف جرّ، مبنی بر سکون، محلی از اعراب ندارد

ـهِ

ترکیب: ضمیر متصل، لفظاً مبنی و محلاً مجرور به حرف جرّ «اِلی»

(اِلَیهِ)
جار و مجرور، متعلق به (تُرْجَعُونَ)

تُرْجَعُونَ

ترکیب: فعل مضارع مرفوع به ثبوت نون       واو: ضمیر متصل، مبنی، محلاً مرفوع، نایب فاعل

اعراب جملات آیه:

1- کَیفَ تَکْفُرُونَ بِاللَّهِ: جملة مستأنفه، محلی از اعراب ندارد.

2- وَکُنتُمْ أَمْوَاتًا: محلاً منصوب، جملة حالیه (حال است برای فاعل تَکْفُرونَ).

3– جملات (احیاکم)، (یمیتُکُم)، (یحییکُم) و (الیه ترجعون) : همه محلاً منصوب‌اند، معطوفند به جملة حالیه.