« أُولئِکَ الَّذینَ اشْتَرَوُا الضَّلالَةَ بِالْهُدى‏ فَما رَبِحَتْ تِجارَتُهُمْ وَ ما کانُوا مُهْتَدینَ (۱۶) »

« اینان گمراهی را به هدایت خریدند، پس تجارتشان سود نکرد و در شمار هدایت یافتگان در نیامدند. »

أُولئِکَ

ترکیب: اسم اشاره، لفظاً مبنی و محلاً مرفوع، مبتدا

الَّذینَ

ترکیب: اسم موصول، مبنی بر فتح، محلاٌ مرفوع، خبر

اشْتَرَوُا

ترکیب: فعل ماضی، مبنی بر ضم                 واو: ضمیر متصل، مبنی، محلاٌ مرفوع، فاعل

الضَّلالَةَ

ترکیب: مفعول به و منصوب به فتحه ظاهری

بِ

ترکیب: حرف جر، مبنی بر کسر، محلی از اعراب ندارد.

الْهُدى‏

ترکیب: تقدیراً مجرور به حرف جر «یاء»

بِالْهُدى: جار و مجرور، متعلق به (اشتروا)

فَ  

ترکیب: حرف عطف، مبنی بر فتح، محلی از اعراب ندارد.

مَا

ترکیب: مای نافیه، مبنی بر سکون، محلی از اعراب ندارد.

رَبِحَتْ

ترکیب: فعل ماضی، مبنی بر فتح

تِجارَتُ

ترکیب: فاعل و مرفوع به ضمه ظاهری

هُمْ

ترکیب: ضمیر متصل، مبنی بر سکون، محلاً مجرور، مضاف الیه

وَ

ترکیب: حرف عطف، مبنی بر فتح، محلی از اعراب ندارد.

مَا

ترکیب: حرف عطف، مبنی بر فتح، محلی از اعراب ندارد.

کانُوا

ترکیب: فعل ماضی از افعال ناقصه، مبنی بر ضم   واو: ضمیر متصل، مبنی، محلاً مرفوع، اسم کان

مُهْتَدینَ 

ترکیب: خبر (کان) و منصوب یه «یاء» (چون جمع مذکر سالم است)

اعراب جملات این آیه: 

۱- أُولئِکَ الَّذینَ اشْتَرَوُا الضَّلالَةَ: مستأنفه، محلی از اعراب ندارد.

۲- اشْتَرَوُا الضَّلالَةَ: صله، محلی از اعراب ندارد.

۳- بِالْهُدى‏: مفعول به با واسطه برای (اشتروا)، محلاً منصوب

۴- فَما رَبِحَتْ تِجارَتُهُمْ: عطف بر صله، محلی از اعراب ندارد.

۵- وَ ما کانُوا مُهْتَدینَ: عطف بر صله، محلی از اعراب ندارد.