تفسیر سوره مبارکه بقره آیه ۱۸۶ جلسه ۱ حجت الاسلام و المسلمین حاج شیخ یدالله رضوانی ۱ جلسه تفسیر آیه صد و هشتاد و شش بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ شَهْرُ رَمَضانَ الَّذی أُنْزِلَ فیهِ الْقُرْآنُ هُدىً لِلنَّاسِ وَ بَیِّناتٍ مِنَ الْهُدى وَ الْفُرْقانِ فَمَنْ شَهِدَ مِنْکُمُ الشَّهْرَ فَلْیَصُمْهُ وَ مَنْ کانَ مَریضاً أَوْ عَلى […]
حجت الاسلام و المسلمین حاج شیخ یدالله رضوانی
۱ جلسه تفسیر آیه صد و هشتاد و شش
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ
شَهْرُ رَمَضانَ الَّذی أُنْزِلَ فیهِ الْقُرْآنُ هُدىً لِلنَّاسِ وَ بَیِّناتٍ مِنَ الْهُدى وَ الْفُرْقانِ فَمَنْ شَهِدَ مِنْکُمُ الشَّهْرَ فَلْیَصُمْهُ وَ مَنْ کانَ مَریضاً أَوْ عَلى سَفَرٍ فَعِدَّهٌ مِنْ أَیَّامٍ أُخَرَ یُریدُ اللَّهُ بِکُمُ الْیُسْرَ وَ لا یُریدُ بِکُمُ الْعُسْرَ وَ لِتُکْمِلُوا الْعِدَّهَ وَ لِتُکَبِّرُوا اللَّهَ عَلى ما هَداکُمْ وَ لَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ (۱۸۵) وَ إِذا سَأَلَکَ عِبادی عَنِّی فَإِنِّی قَریبٌ أُجیبُ دَعْوَهَ الدَّاعِ إِذا دَعانِ فَلْیَسْتَجیبُوا لی وَ لْیُؤْمِنُوا بی لَعَلَّهُمْ یَرْشُدُونَ (۱۸۶) أُحِلَّ لَکُمْ لَیْلَهَ الصِّیامِ الرَّفَثُ إِلى نِسائِکُمْ هُنَّ لِباسٌ لَکُمْ وَ أَنْتُمْ لِباسٌ لَهُنَّ عَلِمَ اللَّهُ أَنَّکُمْ کُنْتُمْ تَخْتانُونَ أَنْفُسَکُمْ فَتابَ عَلَیْکُمْ وَ عَفا عَنْکُمْ فَالْآنَ بَاشِرُوهُنَّ وَ ابْتَغُوا ما کَتَبَ اللَّهُ لَکُمْ وَ کُلُوا وَ اشْرَبُوا حَتَّى یَتَبَیَّنَ لَکُمُ الْخَیْطُ الْأَبْیَضُ مِنَ الْخَیْطِ الْأَسْوَدِ مِنَ الْفَجْرِ ثُمَّ أَتِمُّوا الصِّیامَ إِلَى اللَّیْلِ وَ لا تُبَاشِرُوهُنَّ وَ أَنْتُمْ عاکِفُونَ فِی الْمَساجِدِ تِلْکَ حُدُودُ اللَّهِ فَلا تَقْرَبُوها کَذلِکَ یُبَیِّنُ اللَّهُ آیاتِهِ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ یَتَّقُونَ (۱۸۷)
۱۸۵ ماه رمضان ماهى است که قرآن در آن فرو فرستاده شده که راهنماى مردم و دلایلى روشن از هدایت و جدایى (بین حق و باطل) است. پس کسى که در این ماه حاضر باشد (در وطن باشد) باید آن را روزه بدارد، و کسى که بیمار یا در سفر باشد تعدادى از روزهاى دیگر (را به مقدار آنچه فوت شده روزه بدارد). خداوند براى شما آسانى مىخواهد و براى شما دشوارى نمىخواهد، و (مىخواهد) تا شماره معین (سى روز) را تمام کنید و خدا را به پاس آنکه شما را هدایت نموده تکبیر گویید و بزرگ شمارید، و شاید سپاس گزارید. ۱۸۶ و چون بندگان من از تو درباره من بپرسند (بگو که) من حتما (به همه) نزدیکم، دعاى دعاکننده را هنگامى که مرا بخواند اجابت مىکنم، پس دعوت مرا بپذیرند و به من ایمان آورند، شاید که راه یابند. ۱۸۷ براى شما در شب روزه همبستر شدن با زنانتان حلال شد، آنها لباسند براى شما و شما لباسید براى آنها (هر یک زینت دیگرى هستید و پوشاننده عیوب و حافظ از گناه او). خداوند مىدانست که شما (درباره حرمت آمیزش در شب روزه) به خود خیانت مىکردید، پس بر شما عطف توجه کرد و از شما درگذشت، پس اکنون (مىتوانید) با آنها همبستر شوید و آنچه را خدا براى شما (درباره این عمل) مقرر داشته (از ثواب و عفّت از حرام و اولاد صالح) طلب کنید، و (در شبهاى روزه رواست که) بخورید و بیاشامید تا وقتى که رشته سپید صبح از رشته سیاه (شب) براى شما روشن گردد، سپس روزه را تا شب به اتمام رسانید. و با زنان در حالى که در مسجدها معتکفید همبستر نشوید. اینها مرزهاى (حلال و حرام) خداوند است، نزدیک آنها نروید (تخلف نکنید). این گونه خداوند آیات خود را براى مردم روشن مىسازد، شاید بپرهیزند.
تفسیر سوره مبارکه بقره – آیه ۱۸۶
آیه ۱۸۶ | فراخوانی مردم به نیایش و پیامد های دعا
حجت الاسلام و المسلمین حاج شیخ یدالله رضوانی
«أَعُوذُ بِاللَّهِ السَّمِیعِ الْعَلِیمِ مِنَ الشَّیْطَانِ اللَّعینِ الرَّجِیمِ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیم الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمینَ وَ صَلَّی اللهُ عَلَی سَیِّدِنَا مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّاهِرینَ وَ اللَّعنَهُ الدَّائِمَهُ عَلَی أعْدائِهِمْ مِنَ الآنِ إلِی قِیامِ یَومِ الدِّینِ».
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ
شَهْرُ رَمَضانَ الَّذی أُنْزِلَ فیهِ الْقُرْآنُ هُدىً لِلنَّاسِ وَ بَیِّناتٍ مِنَ الْهُدى وَ الْفُرْقانِ فَمَنْ شَهِدَ مِنْکُمُ الشَّهْرَ فَلْیَصُمْهُ وَ مَنْ کانَ مَریضاً أَوْ عَلى سَفَرٍ فَعِدَّهٌ مِنْ أَیَّامٍ أُخَرَ یُریدُ اللَّهُ بِکُمُ الْیُسْرَ وَ لا یُریدُ بِکُمُ الْعُسْرَ وَ لِتُکْمِلُوا الْعِدَّهَ وَ لِتُکَبِّرُوا اللَّهَ عَلى ما هَداکُمْ وَ لَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ (۱۸۵) وَ إِذا سَأَلَکَ عِبادی عَنِّی فَإِنِّی قَریبٌ أُجیبُ دَعْوَهَ الدَّاعِ إِذا دَعانِ فَلْیَسْتَجیبُوا لی وَ لْیُؤْمِنُوا بی لَعَلَّهُمْ یَرْشُدُونَ (۱۸۶) أُحِلَّ لَکُمْ لَیْلَهَ الصِّیامِ الرَّفَثُ إِلى نِسائِکُمْ هُنَّ لِباسٌ لَکُمْ وَ أَنْتُمْ لِباسٌ لَهُنَّ عَلِمَ اللَّهُ أَنَّکُمْ کُنْتُمْ تَخْتانُونَ أَنْفُسَکُمْ فَتابَ عَلَیْکُمْ وَ عَفا عَنْکُمْ فَالْآنَ بَاشِرُوهُنَّ وَ ابْتَغُوا ما کَتَبَ اللَّهُ لَکُمْ وَ کُلُوا وَ اشْرَبُوا حَتَّى یَتَبَیَّنَ لَکُمُ الْخَیْطُ الْأَبْیَضُ مِنَ الْخَیْطِ الْأَسْوَدِ مِنَ الْفَجْرِ ثُمَّ أَتِمُّوا الصِّیامَ إِلَى اللَّیْلِ وَ لا تُبَاشِرُوهُنَّ وَ أَنْتُمْ عاکِفُونَ فِی الْمَساجِدِ تِلْکَ حُدُودُ اللَّهِ فَلا تَقْرَبُوها کَذلِکَ یُبَیِّنُ اللَّهُ آیاتِهِ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ یَتَّقُونَ (۱۸۷)
۱۸۵ ماه رمضان ماهى است که قرآن در آن فرو فرستاده شده که راهنماى مردم و دلایلى روشن از هدایت و جدایى (بین حق و باطل) است. پس کسى که در این ماه حاضر باشد (در وطن باشد) باید آن را روزه بدارد، و کسى که بیمار یا در سفر باشد تعدادى از روزهاى دیگر (را به مقدار آنچه فوت شده روزه بدارد). خداوند براى شما آسانى مىخواهد و براى شما دشوارى نمىخواهد، و (مىخواهد) تا شماره معین (سى روز) را تمام کنید و خدا را به پاس آنکه شما را هدایت نموده تکبیر گویید و بزرگ شمارید، و شاید سپاس گزارید. ۱۸۶ و چون بندگان من از تو درباره من بپرسند (بگو که) من حتما (به همه) نزدیکم، دعاى دعاکننده را هنگامى که مرا بخواند اجابت مىکنم، پس دعوت مرا بپذیرند و به من ایمان آورند، شاید که راه یابند. ۱۸۷ براى شما در شب روزه همبستر شدن با زنانتان حلال شد، آنها لباسند براى شما و شما لباسید براى آنها (هر یک زینت دیگرى هستید و پوشاننده عیوب و حافظ از گناه او). خداوند مىدانست که شما (درباره حرمت آمیزش در شب روزه) به خود خیانت مىکردید، پس بر شما عطف توجه کرد و از شما درگذشت، پس اکنون (مىتوانید) با آنها همبستر شوید و آنچه را خدا براى شما (درباره این عمل) مقرر داشته (از ثواب و عفّت از حرام و اولاد صالح) طلب کنید، و (در شبهاى روزه رواست که) بخورید و بیاشامید تا وقتى که رشته سپید صبح از رشته سیاه (شب) براى شما روشن گردد، سپس روزه را تا شب به اتمام رسانید. و با زنان در حالى که در مسجدها معتکفید همبستر نشوید. اینها مرزهاى (حلال و حرام) خداوند است، نزدیک آنها نروید (تخلف نکنید). این گونه خداوند آیات خود را براى مردم روشن مىسازد، شاید بپرهیزند.
وَ إِذا سَأَلَکَ عِبادِی عَنِّی فَإِنِّی قَرِیبٌ أُجِیبُ دَعْوَهَ الدَّاعِ إِذا دَعانِ ۱
دو روایت پیرامون بحث « وَ لِتُکَبِّرُوا اللَّهَ »۲ خدمت شما عرض میکنیم که مرحوم صاحب کنزالدقائق آورده از محاسن برقی فرمودند که البته روایت مرعوفه می باشد منتهی در تسامح در ادله سنن در این باب راه دارد پس خیلی در سند آن بحث نمی کنیم .
فرموده اند در محاسن برقی :«عن بعض أصحابنا ، رفعه: فی قول اللّه وَ لِتُکَبِّرُوا اَللّٰهَ عَلىٰ مٰا هَدٰاکُمْ وَ لَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ ، قال: التّکبیر، التّعظیم للّه و الهدایه الولایه. »۳ «لِتُکَبِّرُوا اللَّهَ» همان تکبیر گفتن و تعظیم حضرت باری تعالی است و جمله «الهدایه الولایه» هدایت از جانب امیر المومنین را بیان می کند.
مجددا روایتی ازمحاسن برقی داریم که مرفوعه می باشد :«عن بعض أصحابنا ، رفعه: فی قول اللّه وَ لِتُکَبِّرُوا اَللّٰهَ عَلىٰ مٰا هَدٰاکُمْ وَ لَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ ، قال: التّکبیر، التّعظیم للّه و الهدایه الولایه. » توضیحی که برای روایت قبلی فرموده اند برای همین روایت نیز فرموده است .
روایت سومی از محسان برقی میاورند که در آیه «لِتُکَبِّرُوا اَللّٰهَ عَلىٰ مٰا هَدٰاکُمْ وَ لَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ»۴ کلمه شکر را فقط در این روایت بیان کرده که فرمود:«قَالَ اَلشُّکْرُ اَلْمَعْرِفَهُ »۵ یعنی «وَ لَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ أی لَعَلَّکُمْ تعرفون»منظور این است .
روایتی را من لا یحضر الفقیه بیان فرموده است که آن را فرموده اند شنیده شده است از حضرت رضا علیه السلام که فرمودند:«إِنَّمَا جُعِلَ یَوْمُ اَلْفِطْرِ اَلْعِیدَ … إِنَّمَا جُعِلَ اَلتَّکْبِیرُ فِیهَا أَکْثَرَ مِنْهُ فِی غَیْرِهَا مِنَ اَلصَّلاَهِ لِأَنَّ اَلتَّکْبِیرَ إِنَّمَا هُوَ تَعْظِیمٌ لِلَّهِ وَ تَمْجِیدٌ عَلَى مَا هَدَى وَ عَافَى »۶ یعنی تکبیر را در نماز عید فطر بیشتر از نماز های دیگر قرار دادیم به خاطر اینکه تکبیر تعظیم خداوند و تمجید بر آن چیزی است که خداوند هدایت می کند و می بخشد که شاهد می اورند:«کَمَا قَالَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ: «وَ لِتُکَبِّرُوا اَللّٰهَ عَلىٰ مٰا هَدٰاکُمْ وَ لَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ»
آیه بعدی را خداوند متعال می فرماید:«وَ إِذا سَأَلَکَ عِبادِی عَنِّی» ۷ ببینید در تعبیرات قرآن آنچه که در مرتکزات ذهنی ما وجود دارد یک دعا داریم که همان سوال قرانی است ،یعنی دعایی که در مرکتزات ذهنی ما وجود دارد که مثلا میگوییم دعا کنید خداوند شفا دهد ،دعا کنید خداوند خانه دهد و دعا کنید بخت خوب نصیب جوان ها شود و… این موارد همان سوال عربی و قرانی است .
اما دعای به معنای عربی ،به معنای خواهان شدن ،به معنای خواستار خدا شدن و خواهان شدن می باشد لذا جمله «وَ إِذا سَأَلَکَ عِبادِی»۸ سوال است ،یعنی وقتی بندگان خدا از خود خداوند تبارک و تعالی سوال کنند «إِذا سَأَلَکَ» که کلمه «سَأَلَکَ» مربوط به پیامبر می باشد ؛ از تو ای پیامبر سوال کردند «عِبادِی» یعنی بندگان خود من که یاء متکلم وحده دلالت بر توحید دارد .
فرمود:«فَإِنِّی»سوال کردند از تو اما درواقع از من که«فَإِنِّی قَرِیبٌ أُجِیبُ دَعْوَهَ الدَّاعِ إِذا دَعانِ»۹ ،درواقع میخواهد بحث سوال را به دعا ارتباط دهد .
دعای به معنای عربی مراتبی دارد که قبل از آن معرف میخواهد اما سوال اینطور نیست لذا سوال اگر به معنای حقیقی کلمه محسوب کنیم غیر خدا را هم شامل می شود یعنی شما از هر کسی می توانید چیزی بخواهید لذا اینجا فرمود:«سَأَلَکَ» یعنی از پیامبر یا از شما و از هم دیگر می توانیم سوال کنیم
سوال همان سائل شدن است ؛ گدایی و چیز خواستن می باشد لذا شخصی میتواند کافر باشد اما از خداوند چیزی بخواهد و حتی میتواند منافق باشد اما از خداوند چیزی بخواهد یعنی شرایطی در اینکه سائل ، سائل شود نیست کما اینکه در جامعه امروزی نگاه میکنیم که بعضی از گداها کثیف هستند ؛ انسان خوب و تمیز هم جزء انها وجود دارد .
لذا سائل شدن نزد حضرت حق تعالی همه میتوانند باشند و هیچ شکلی ندارد اعم از با واسطه یا بی واسطه ، چه اینکه در خانه اهل بیت بروید و آنها را واسطه قرار دهید از خداوند چیزی بخواهید بنابراین هیچ شرایطی ندارد.
اما داعی شدن به این راحتی نیست ، یکی از صفات خاصه حضرت بقیه الله الاعظم (عج) داعی الله بودن ایشان است لذا «السلام علیک یا داعی الله و ربانی آیاته»
فرمود:«أُجِیبُ دَعْوَهَ الدَّاعِ إِذا دَعانِ»۱۰ اینکه اجابت می شود وعده داعی شدن بر کسی که داعی شد ،خداوند اجابت را وعده می دهد و می فرماید :«إِذا دَعانِ» یعنی «إِذا دَعانِی »که نون آن مکسور و کسره دلالت بر یاء محذوف می کند .
در بحث جمله«فَلْیَسْتَجِیبُوا لِی»۱۱ یعنی اینکه دعوت آنها بر ایمان و طاعت از باری تعالی همیشگی است و جمله «وَ لْیُؤْمِنُوا بِی»۱۲ این دعوت کردن و توجه آنها به من ثبوت دارد و اثبات شده و به گونه ای نیست که چون گیر افتادن مانند فرعون که داشت غرق می شد بگوید یا رب که فایده ندارد بلکه ایمان آنها واقعی بوده .
البته مومن بوده اند چون « لْیُؤْمِنُوا»باب افعال است یعنی آنها ایمان ساز هستند و هر جایی می روند مردم را به سمت خدا دعوت می کنند و «یَدْعُونَ رَبَّهُمْ بِالْغَداهِ وَ الْعَشِیِّ »۱۳ آنها این توصیفات را دارند.
وقتی که آنها از خداوند چیزی بخواهند خداوند آنها را اجابت میکند لذا می فرماید:«کما اجیبهم اذا دعونی لمهماتهم » ۱۴یعنی وقتی آنها مسائل مهم خود را از من بخواهند من هم آنها را اجابت میکنم .
جمله «لَعَلَّهُمْ یَرْشُدُونَ»بلکه آنها به هدایت واقعی برسند یعنی این باعث می شود که آنها به هدایت واقعی و وصال حق اصابت کنند «و هو اصابه الحق» و آنها رسیدن به حق که حق خود خداوند است .
این آیه به دنبال آیات قبل که بحث عرفانی در آن بود و آن را متذکر شدیم خصوصا آیه :«فَمَنْ تَطَوَّعَ خَیْراً فَهُوَ خَیْرٌ لَهُ وَ أَنْ تَصُومُوا خَیْرٌ لَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ تَعْلَمُونَ» ۱۵ بعد وارد ظرف صیام شدند که «شهر رمضان»۱۶ و خصوصیاتی که برای شهر رمضان توصیف فرموده اند و آن نزول و انزال قرآن در این ماه مبارک بوده و خصوصیاتی که بر خود قرآن در این آیه توصیف فرموده اند.
تا رسیدند به «وَ إِذا سَأَلَکَ عِبادِی عَنِّی فَإِنِّی قَرِیبٌ أُجِیبُ دَعْوَهَ الدَّاعِ إِذا دَعانِ فَلْیَسْتَجِیبُوا لِی وَ لْیُؤْمِنُوا بِی »۱۷ یعنی آنها کسانی هستند که «فَلْیَسْتَجِیبُوا لِی»به دنبال اجابت من بوده اند و «لْیُؤْمِنُوا بِی »به دنبال ایمان سازی مردم بوده اند یعنی ثبات قدم داشته اند ، استمرار در ایمان داشته اند و به گونه ای نبوده که آنها متزلزل شوند و «لَعَلَّهُمْ یَرْشُدُونَ» به دنبال این بوده اند که آنها برسند به آن چیزی که حق تعالی میخواست یعنی رشد و هدایت پیدا کنند .؛ این معنای تحت الفظی ایه بود که گفته شد .
اما آنچه که مسلم است موارد و مسائل بحث عرفانی را بیان می کرده اند که به دنبال آن آیات قبلی این مطالب را بیان کرده اند و آنچه که مسلم در روایات بیان شده این است که ماه مبارک رمضان را هر کسی صیام بدارد اجر خود خدا است .
اینکه کلمه «أُنْزِلَ»را به صورت مجهول فرموده به همین جهت است یعنی مجهول بودن آن بدین دلیل است که بفرماید من خودم می شوم اجرت و جزای کسی که صائم واقعی باشد که این مطالب را در مسائل علم عرفان ان را بیشتر می شود ملاحظه و بیان کرد .
تمام معمولات هم تعیین کننده این مطلب هستند یعنی آنچه که صغری و کبری چیده می شود بر این مطلب که نتیجه قرار بگیرد صحیح است چون هم تایید عقلی و هم تایید نقلی بر آن قرار دارد و هم عقلا و بنای عقلا آن را قبول دارند که هر کسی عاشقانه و از روی طیب نفس ،با همه وجود و شش دانگ وجود واقعی خود به سمت و سوی خداوند دست بلند کند و عبادت کند آنوقت بهترین را در واقع دنبال کرده است .
تطوع نیز به همین معنا است ،اینکه اطاعه در بحث تطوع و تفعل برده این مطلب واضح می شود و آنچه که سرآمد همه ی این ها قرار خواهد گرفت این است که او جزء«عِبادِی» قرار می گیرد یعنی بندگان خاص خداوند .
اینکه تعبیر کنیم و بگوییم همه بندگان خداوند هستند ،بنده بودن در لسان ما به معنای مخلوق بودن می باشد اما عبودیت در لسان قرآن به معنای بنده ی خاص بودن است لذا فرمود:«فَادْخُلِی فِی عِبادِی ،وَ ادْخُلِی جَنَّتِی»۱۸ اینجا هم فرموده :«عِبادِی»که این خیلی مهم است .
یعنی وقتی بنده ی واقعی خداوند شدید آن هم بنده خاص حضرت حق وگرنه از این باب که بگوییم کافران هم بنده ی خداوند هستند اینطور نیست بلکه این بنده خدا یعنی مخلوق خدا لذا از باب مخلوقیت همه چیز مخلوق هستند.
مانند این سنگ ها و گچ ها و میز و صندلی ها و همگی لسان تسبیح دارند چون فرمود :« یُسَبِّحُ لِلَّـهِ ما فِی السَّماواتِ وَ ما فِی الْأَرْضِ»۱۹ یعنی همه ی اینها تسبیح حضرت حق را دارند حتی اگر جمادات باشند و هر چه که در این عالم موجود است .
چند آیه در قرآن این تعبیر وجود دارد که همه آنچه در این زمین وجود دارد و در نظر ما پیدا می باشد تسبیح خداوند را می کنند پس آن که ما میگوییم به زبان فارسی و لسان عجمی مراد ما این است که مخلوقات خداوند هستند اما آنکه قرآن می فرماید:«عِبادِی»که یاء متکلم را به عنوان مضاف الیه عباد قرار داده است ،معنای خاصی به ان می دهد .
معنای خاص دادن آن هم طبق آنچه در آیات قبل گفته شده است آنهایی که عبادت عاشقانه دارند و از طیب نفس و از وجود واقعی همه گونه ای خودشان عبادت می کنند و سر به سجده خداوند می گذارند .
بنابراین نه از باب اینکه بهشت بخواهند یا از جهنم بترسند و از باب اینکه امر و اجبار بر آنها باشد و نه از باب اینکه تحریک و تهییج شوند و رجحانی برای آنها ایجاد شود که کاری را انجام دهند بلکه از باب اینکه بنده واقعی خداوند هستند همه چیز آنها برای خداوند است .
فرمود:«فَلْیَسْتَجِیبُوا لِی» یعنی آنها اوامر من را در اطاعت کردن ،همگی انجام می دهند و همچنین «وَ لْیُؤْمِنُوا بِی» ایمان آنها به من قرار گرفت آن هم ایمان خاص نه اینکه خودشان بلکه هر کسی که در راستای زندگی خودشان بود را کشاندن به سمت خداوند تبارک و تعالی .
در ادامه می فرماید:«لَعَلَّهُمْ یَرْشُدُونَ» یعنی بر اینکه آنها هدایت پیدا کنند و رشد پیدا کنند ،به جایی برسند که بهترین جا می باشد و هدایت واقعی نصیب آنها شود ؛ هدایت به معنای خاص و هدایتی که خداوند دست شخص را بگیرد و به مقصد برساند «وصول و ایصال به مطلوب» .
آیه :«اهْدِنَا الصِّراطَ الْمُسْتَقِیمَ»۲۰ را اگر به یاد داشته باشید توضیحمفصل دادیم که هدایت خاصه خداوند در ذیل این آیه است که هدایت یعنی دست بنده را گرفتن از طریق خداوند تبارک و تعالی و به مقصد رساندن ،یعنی دستش را بگیرید و کنار خودش بگذارید چون بهترین و بالاترین مقام انسان « عِنْدَ مَلِیکٍ مُقْتَدِرٍ»۲۱ است یعنی نزد خدا و قرب حضرت حق قرار گرفتن است .
لذا خود خداوند دستت را بگیرد و ببرد مثل اینکه صاحبخانه سر خیابان بیاید و دست شما را بگیرد و ببرد خانه تا یکی به شما آدرس دهد یا به دنبال شما بیاید ، صاحب خانه که بیاید چند خصوصیت دارد ؟ راه را اشتباه نمی رود و پشت در هم گیر نمی کند چون خودش در خانه را باز میکند و شما را به داخل می برد و وقتی هم برد کسی دیگر را اگر بیاورد تا در خانه می آورد اما شما را داخل خانه می برد و مینشاند و از شما پذیرایی هم می کند که این خیلی مهم است .
این خصوصیاتی که در این بحث قرار دارد که اگر کسی هدایت واقعی پیدا کند و ترقی و تکامل پیدا کند رشد پیدا کرده و رشید شده به طوری که بتواند آنچه که ما هو الحق می باشد از طرف او برای خداوند تبارک و تعالی ان شاءالله درک بفرماید .
۱_ سوره بقره آیه ۱۸۶
۲_ سوره بقره آیه ۱۸۵
۳_ تفسیر کنز الدقائق و بحر الغرائب ج ۲ ص ۲۴۹
۴_ سوره بقره آیه ۱۸۵
۵_ المحاسن ج ۱ ص ۱۴۹
۶_ من لا یحضره الفقیه ج ۱ ص ۵۲۲
۷_ سوره بقره آیه ۱۸۶
۸_ سوره بقره آیه ۱۸۶
۹_ سوره بقره آیه ۱۸۶
۱۰_ سوره بقره آیه ۱۸۶
۱۱_ سوره بقره آیه ۱۸۶
۱۲_ سوره بقره آیه ۱۸۶
۱۳_ سوره انعام آیه ۵۲
۱۴_ شرح اصول کافی مازندرانی ج ۱۲ ص ۶۱۱
۱۵_ سوره بقره آیه ۱۸۴
۱۶_ سوره بقره آیه ۱۸۵
۱۷_ سوره بقره آیه ۱۸۶
۱۸_ سوره فجر آیات ۲۹ و ۳۰
۱۹_ سوره جمعه آیه ۱
۲۰_ سوره حمد آیه ۲۰
۲۱_ سوره قمر آیه ۵۵
دعا یکی از مهمترین و زیباترین راههای ارتباط با خداوند است. در این متن، به بررسی مفاهیم، آداب و شرایط دعا خواهیم پرداخت و به سوالات متداول در این زمینه پاسخ خواهیم داد.
دعا به معنای درخواست و مناجات با خداوند است. این عمل نشاندهنده نیاز انسان به پروردگار و ارتباط عمیق او با خالقش میباشد.
برخی از افراد از رسول خدا (ص) میپرسیدند که آیا خداوند به ما نزدیک است که او را آهسته بخوانیم یا دور است که باید با فریاد دعا کنیم. این آیه در پاسخ به این سوالات نازل شد.
در این آیه، خداوند هفت بار به محبت خود به دعا کنندگان اشاره کرده است. او میفرماید: «اگر بندگان من درباره من پرسیدند، به آنان بگو: من به آنان نزدیک هستم و دعاهایشان را مستجاب میکنم.»
این ارتباط محبتآمیز در صورتی است که انسان با نیت خالص و قلبی پاک به مناجات با خداوند بپردازد.
دعا و درخواست باید با نیت خالصانه انجام شود. قرآن میفرماید: «فَادْعُوا اللَّهَ مُخْلِصِینَ لَهُ الدِّینَ» (غافر، 14).
دعا باید با ترس و امید همراه باشد. خداوند میفرماید: «وَ ادْعُوهُ خَوْفاً وَ طَمَعاً» (اعراف، 56).
دعا باید با تضرع و در پنهانی صورت گیرد. قرآن میفرماید: «ادْعُوا رَبَّکُمْ تَضَرُّعاً وَ خُفْیَهً» (اعراف، 55).
دعا باید با ندا و خواندن مخفی همراه باشد. به عنوان مثال، «إِذْ نادى رَبَّهُ نِداءً خَفِیًّا» (مریم، 3).
دعا نه تنها یک عمل عبادی است، بلکه به عنوان یک وسیله برای ارتباط با خداوند و دریافت الطاف الهی نیز محسوب میشود.
سوالی که ممکن است پیش بیاید این است که چرا گاهی دعاهای ما مستجاب نمیشود. پاسخ این است که ممکن است به دلیل عدم خلوص نیت یا درخواست خیر از خداوند باشد.
اگر دعا مستجاب نشود، ممکن است به مصلحت ما نباشد. در این صورت، خداوند ممکن است بلا را از ما دور کند یا خیر را برای آینده ما ذخیره کند.
در اصول کافی آمده است که کسی که غذاهای حرام بخورد یا از سر غفلت دعا کند، دعاهایش مستجاب نمیشود.
معنای دعا ترک کسب و کار نیست، بلکه توکل به خداوند همراه با تلاش است. در حدیث آمده است: «دعاى بیکار مستجاب نمىشود.»
شاید قرار گرفتن آیه دعا در میان آیات روزه به دلیل تناسب بیشتر ماه خدا با دعا باشد.
دعا در زندگی انسانها نقشی اساسی دارد. همانطور که انسان در سفر، احکام خاصی دارد، دعا نیز در زندگی روزمره و در شرایط مختلف، تأثیرات متفاوتی دارد. دعا و گفتگو با خداوند ظرفیت انسان را برای دریافت الطاف الهی افزایش میدهد.
دعا، زیارت و توسل به اولیای خدا میتواند شرایط انسان را تغییر دهد. به عنوان مثال، اگر کودکی همراه پدر به مهمانی برود، محبت بیشتری دریافت میکند نسبت به زمانی که به تنهایی برود.
در این زمینه، فیض کاشانی (قدس سره) میگوید: «گفتم که روی خوبت، از ما چرا نهان است؟ گفتا تو خود حجابى ورنه رخم عیان است.»
در ادامه، او میگوید: «گفتم فراق تا کی، گفتا که تا تو هستی.» این بیان نشاندهنده این است که فاصله میان انسان و خداوند به خود انسان بستگی دارد.
دعا به عنوان یک عمل عبادی و ارتباطی با خداوند، نقش بسیار مهمی در زندگی انسانها دارد. این عمل نه تنها به ما کمک میکند تا نیازهای خود را به خداوند بیان کنیم، بلکه به ما امکان میدهد تا با او ارتباطی عمیق و محبتآمیز برقرار کنیم.
آداب دعا شامل خلوص نیت، ترس و امید، تضرع و پنهانی بودن دعا است. رعایت این آداب میتواند به استجابت دعا کمک کند و ارتباط ما را با خداوند تقویت نماید.
دعا به چه معناست و چه اهمیتی دارد؟ پاسخ: دعا به معنای درخواست و مناجات با خداوند است و نشاندهنده نیاز انسان به پروردگار و ارتباط عمیق او با خالقش میباشد.
چرا دعاهای ما گاهی مستجاب نمیشود؟ پاسخ: دعاهای ما ممکن است به دلیل عدم خلوص نیت، درخواست خیر نکردن از خداوند یا عدم مصلحت در استجابت دعا مستجاب نشود.
آیا دعا باید با چه شرایطی انجام شود؟ پاسخ: دعا باید با خلوص نیت، ترس و امید، تضرع و در پنهانی انجام شود تا به استجابت آن کمک کند.
چگونه دعا میتواند شرایط انسان را تغییر دهد؟ پاسخ: دعا، زیارت و توسل به اولیای خدا میتواند شرایط انسان را تغییر دهد و ظرفیت او را برای دریافت الطاف الهی افزایش دهد.
نقش دعا در زندگی روزمره چیست؟ پاسخ: دعا در زندگی روزمره به عنوان یک وسیله برای ارتباط با خداوند و دریافت الطاف الهی محسوب میشود و به ما کمک میکند تا در شرایط مختلف به او نزدیکتر شویم.
دعا, ارتباط, خداوند, محبت, خلوص نیت, استجابت, آداب دعا, تضرع, روزه, سنن الهی, تغییر شرایط, فیض کاشانی, نزدیکی, فراق, توسل, زیارت, نیاز, امید, ترس, ظرفیت
دعا به عنوان یک عمل عبادی و ارتباطی با خداوند، نقش بسیار مهمی در زندگی انسانها دارد. این عمل نه تنها به ما کمک میکند تا نیازهای خود را به خداوند بیان کنیم، بلکه به ما امکان میدهد تا با او ارتباطی عمیق و محبتآمیز برقرار کنیم. رعایت آداب دعا و توجه به شرایط آن میتواند به استجابت دعا و تقویت ارتباط ما با خداوند کمک کند.
دعا یکی از مهمترین و زیباترین راههای ارتباط با خداوند است. این عمل نه تنها به عنوان یک عبادت، بلکه به عنوان وسیلهای برای رشد و هدایت انسان نیز شناخته میشود. در این متن، به بررسی پیامهای کلیدی دعا و اهمیت آن در زندگی خواهیم پرداخت.
دعا در هر زمان و مکانی مفید است. خداوند میفرماید: «فَإِنِّی قَرِیبٌ» (من نزدیک هستم). این آیه نشان میدهد که دعا در هر شرایطی مورد قبول است و فضیلت خاصی دارد.
خداوند به ما نزدیک است، اما ما چگونه؟ اگر گاهی احساس میکنیم که قهر خداوند دامنگیر ما شده، این به دلیل دوری ما از اوست که ناشی از گناهان ماست.
استجابت دعا از سوی خداوند دائمی است و نه موسمی. واژه «اجیب» نشاندهنده دوام و استمرار در پاسخگویی خداوند به دعاهای بندگانش است.
با اینکه خداوند همه چیز را میداند، اما دعا کردن وظیفه ماست. خداوند میفرماید: «فَلْیَسْتَجِیبُوا لِی» (باید به من پاسخ دهند).
دعا زمانی به اجابت میرسد که همراه با ایمان باشد. خداوند میفرماید: «وَ لْیُؤْمِنُوا بِی» (و باید به من ایمان بیاورند).
دعا نه تنها وسیلهای برای درخواست نیازهاست، بلکه ابزاری برای رشد و هدایت نیز به شمار میآید. خداوند میفرماید: «لَعَلَّهُمْ یَرْشُدُونَ» (تا شاید هدایت یابند).
دعا به عنوان یک عمل عبادی و ارتباطی با خداوند، نقش بسیار مهمی در زندگی انسانها دارد. این عمل به ما کمک میکند تا نیازهای خود را به خداوند بیان کنیم و با او ارتباطی عمیق و محبتآمیز برقرار کنیم.
رعایت آداب دعا، از جمله خلوص نیت و ایمان، میتواند به استجابت دعا کمک کند و ارتباط ما را با خداوند تقویت نماید.
دعا در چه زمان و مکانی مفید است؟ پاسخ: دعا در هر زمان و مکانی مفید است، زیرا خداوند میفرماید: «فَإِنِّی قَرِیبٌ» (من نزدیک هستم).
چرا گاهی احساس میکنیم که قهر خداوند دامنگیر ما شده است؟ پاسخ: این احساس به دلیل دوری ما از خداوند ناشی از گناهان ماست.
آیا استجابت دعا دائمی است یا موسمی؟ پاسخ: استجابت دعا از سوی خداوند دائمی است و نه موسمی، زیرا واژه «اجیب» نشاندهنده دوام در پاسخگویی است.
چرا دعا کردن وظیفه ماست؟ پاسخ: دعا کردن وظیفه ماست زیرا خداوند میفرماید: «فَلْیَسْتَجِیبُوا لِی» (باید به من پاسخ دهند).
چه شرایطی برای اجابت دعا لازم است؟ پاسخ: دعا باید همراه با ایمان باشد تا به اجابت برسد، همانطور که خداوند میفرماید: «وَ لْیُؤْمِنُوا بِی» (و باید به من ایمان بیاورند).
دعا, ارتباط, خداوند, نزدیکی, استجابت, وظیفه, ایمان, رشد, هدایت, خلوص نیت, فضیلت, گناهان, نیاز, محبت, عبادت
– ۱۷ _ ۰۲ _ ۱۴۰۲
فهرست مطالب
تمامی حقوق این سایت محفوظ است.