بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ‏

یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا کُتِبَ عَلَیْکُمُ الْقِصاصُ فِی الْقَتْلى‏ الْحُرُّ بِالْحُرِّ وَ الْعَبْدُ بِالْعَبْدِ وَ الْأُنْثى‏ بِالْأُنْثى‏ فَمَنْ عُفِیَ لَهُ مِنْ أَخیهِ شَیْ‏ءٌ فَاتِّباعٌ بِالْمَعْرُوفِ وَ أَداءٌ إِلَیْهِ بِإِحْسانٍ ذلِکَ تَخْفیفٌ مِنْ رَبِّکُمْ وَ رَحْمَهٌ فَمَنِ اعْتَدى‏ بَعْدَ ذلِکَ فَلَهُ عَذابٌ أَلیمٌ (۱۷۸)  وَ لَکُمْ فِی الْقِصاصِ حَیاهٌ یا أُولِی الْأَلْبابِ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ (۱۷۹) کُتِبَ عَلَیْکُمْ إِذا حَضَرَ أَحَدَکُمُ الْمَوْتُ إِنْ تَرَکَ خَیْراً الْوَصِیَّهُ لِلْوالِدَیْنِ وَ الْأَقْرَبینَ بِالْمَعْرُوفِ حَقًّا عَلَى الْمُتَّقینَ (۱۸۰)

اى اهل ایمان! در مورد کشته ‏شدگان بر شما قصاص مقرّر و لازم شده: آزاد در برابر آزاد، برده در برابر برده، زن در برابر زن. پس کسى که [مرتکب قتل شده چنانچه‏] از سوى برادر [دینى‏] اش [که ولىِّ مقتول است‏] مورد چیزى از عفو قرار گرفت [که به جاى قصاص، دیه و خون‏بها پرداخت شود] پس پیروى از روش شایسته و پسندیده [نسبت به وضع مادى قاتل بر عهده عفو کننده است‏]، و پرداخت دیه و خون‏بها با نیکویى و خوش‏رویى [بر عهده قاتل است‏]. این [حکم‏] تخفیف و رحمتى است از سوى پروردگارتان؛ پس هر که بعد از عفو، تجاوز کند [و به قصاص قاتل برخیزد] براى او عذابى دردناک است. (۱۷۸) اى صاحبان خرد! براى شما در قصاص مایه زندگى است، باشد که [از ریختن خون مردم بدون دلیل شرعى‏] بپرهیزید. (۱۷۹) بر شما مقرّر و لازم شده چون یکى از شما را مرگ در رسد، اگر مالى از خود به جا گذاشته است، براى پدر و مادر و خویشان به طور شایسته و پسندیده وصیت کند. این حقّى است بر عهده پرهیزکاران. (۱۸۰)

روزه سبب کاهش فساد و افزایش تقواPDF

تفسیر سوره مبارکه بقره – آیه  ۱۸۳

آیه ۱۸۳ | روزه سبب کاهش فساد و افزایش تقوا است 

حجت الاسلام و المسلمین حاج شیخ یدالله رضوانی

«أَعُوذُ بِاللَّهِ السَّمِیعِ الْعَلِیمِ مِنَ الشَّیْطَانِ اللَّعینِ الرَّجِیمِ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیم‏ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمینَ وَ صَلَّی اللهُ عَلَی سَیِّدِنَا مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّاهِرینَ وَ اللَّعنَهُ الدَّائِمَهُ عَلَی أعْدائِهِمْ مِنَ الآنِ إلِی قِیامِ یَومِ الدِّینِ».

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ‏

یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا کُتِبَ عَلَیْکُمُ الْقِصاصُ فِی الْقَتْلى‏ الْحُرُّ بِالْحُرِّ وَ الْعَبْدُ بِالْعَبْدِ وَ الْأُنْثى‏ بِالْأُنْثى‏ فَمَنْ عُفِیَ لَهُ مِنْ أَخیهِ شَیْ‏ءٌ فَاتِّباعٌ بِالْمَعْرُوفِ وَ أَداءٌ إِلَیْهِ بِإِحْسانٍ ذلِکَ تَخْفیفٌ مِنْ رَبِّکُمْ وَ رَحْمَهٌ فَمَنِ اعْتَدى‏ بَعْدَ ذلِکَ فَلَهُ عَذابٌ أَلیمٌ (۱۷۸)  وَ لَکُمْ فِی الْقِصاصِ حَیاهٌ یا أُولِی الْأَلْبابِ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ (۱۷۹) کُتِبَ عَلَیْکُمْ إِذا حَضَرَ أَحَدَکُمُ الْمَوْتُ إِنْ تَرَکَ خَیْراً الْوَصِیَّهُ لِلْوالِدَیْنِ وَ الْأَقْرَبینَ بِالْمَعْرُوفِ حَقًّا عَلَى الْمُتَّقینَ (۱۸۰)

 اى اهل ایمان! در مورد کشته ‏شدگان بر شما قصاص مقرّر و لازم شده: آزاد در برابر آزاد، برده در برابر برده، زن در برابر زن. پس کسى که [مرتکب قتل شده چنانچه‏] از سوى برادر [دینى‏] اش [که ولىِّ مقتول است‏] مورد چیزى از عفو قرار گرفت [که به جاى قصاص، دیه و خون‏بها پرداخت شود] پس پیروى از روش شایسته و پسندیده [نسبت به وضع مادى قاتل بر عهده عفو کننده است‏]، و پرداخت دیه و خون‏بها با نیکویى و خوش‏رویى [بر عهده قاتل است‏]. این [حکم‏] تخفیف و رحمتى است از سوى پروردگارتان؛ پس هر که بعد از عفو، تجاوز کند [و به قصاص قاتل برخیزد] براى او عذابى دردناک است. (۱۷۸) اى صاحبان خرد! براى شما در قصاص مایه زندگى است، باشد که [از ریختن خون مردم بدون دلیل شرعى‏] بپرهیزید. (۱۷۹) بر شما مقرّر و لازم شده چون یکى از شما را مرگ در رسد، اگر مالى از خود به جا گذاشته است، براى پدر و مادر و خویشان به طور شایسته و پسندیده وصیت کند. این حقّى است بر عهده پرهیزکاران. (۱۸۰)

یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا کُتِبَ عَلَیْکُمُ الصِّیامُ کَما کُتِبَ عَلَى الَّذِینَ مِنْ قَبْلِکُمْ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ‌ ۱

شأن نزول آیات

شان نزول آیات ۱۸۳ و ۱۸۴ و ۱۸۵ با هم بوده چون بحث وجوب صیام را بیان می‌کند و انواع روزه را اجمالا بیان می‌دارد و بحث کسانی که از روزه معاف هستند و همچنین بیان می‌کند که روزه در ماه رمضان واجب است 

موعد صیام در ماه مبارک رمضان

لذا علامه طباطبایی چنین تصریح می‌کند و بحث کتابت و وجوب آن را در این آیه بیان می‌کند به دنبال آن آیات دیگر بیان شده و زمان صیام و موعدی که مومنین باید صیام داشته باشند را شهر رمضان یا ماه مبارک رمضان معرفی می‌کند.

وجوب روزه در ماه مبارک رمضان

در خود آن آیه قید دارد «فَمَنْ شَهِدَ مِنْکُمُ الشَّهْرَ فَلْیَصُمْهُ»۲ یعنی ارتباطش واضح می‌باشد که این آیات با یکدیگر بودند و در اینجا صریحا می‌فرماید که «فَمَنْ شَهِدَ مِنْکُمُ الشَّهْرَ فَلْیَصُمْهُ» ۳ عبارت «فَلْیَصُمْهُ» یعنی ماه مبارک رمضان محل وجوب روزه گرفتن است ایام معدودات به ماه مبارک رمضان اشاره دارد این نکته‌ای که لازم بود در بیان کلی و اجمالی این سه آیه بیان کنیم.

وجوب عینی روزه

مسلما در اینجا ماه مبارک رمضان زمان صوم بوده و زمان صیام در آن تشریع شده و باید مومنین‌ روزه بگیرند و آن وجوب عینی دارد یکی از واجباتی است که به صلات شباهت دارد چرا که برای همه‌ مومنین واجب می‌باشد اقیموالصلاه همگان را شامل می‌شد و اینجا «یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا کُتِبَ عَلَیْکُمُ الصِّیامُ» ۴ نیز برای همگان خواهد بود.

وجوب مساوی روزه برای همگان

البته کسانی که در بحث واجبات دقت کنند یک حکمی داشتیم که واجبات بر مومن و غیر مومن وجوب مساوی دارد یعنی بر کافران نیز واجب است که روزه بگیرند اما اگر یک کافر مسلمان شد یکی از چیزهایی که در زمان اسلام‌ آوردن او سلب می‌شوند واجباتی بوده که ترک کرده که از آن‌ها صیام می‌باشند‌.

حکم روزه تازه مسلمان

اگر یک کافر شصت ساله مسلمان شود باید ۴۰ یا ۵۰ سال روزه می‌گرفت اما نگرفته با اسلام آوردن تمام آنچه که از او فوت شده مرتفع می‌شود پس زمان و وجوب آن مسلم است و برای کسانی که مسافر هستند یا کسانی که بیماری دارند آن‌ها باید ایام دیگر روزه بگیرند یعنی عام و غیر از ماه مبارک رمضان می‌توان جبران کرد و فرصت حقیقی آن‌ها تا رمضان بعدی خواهد بود.

کفاره روزه قضا

اگر تا ماه رمضان بعدی بدون عذر روزه نگرفتند کفاره دارد و سال بعد قضا بگیرند اگر همچنان نگرفتند مجددا باید کفاره بدهند و احتمال این دارد که هر سال باید کفاره بدهند اگر در روزه‌های خود تعمدا تاخیر بیندازند که روزه نگیرند باید در ماه مبارک جبران کنند چون وقت جبران موسع می‌باشد اما فقط تا ماه رمضان مهلت دارد.

حکم‌ روزه قضا

اگر یک ماه مبارک رمضان را سی روز را روزه نگرفته باشید و سی روز تا ماه مبارک بعدی مانده این زمان محدود است و باید روزه‌ها را بگیرید اگر عذر داشتید و نگرفتید باید کفاره بدهید و قضای آن را جبران کنید اگر از این ماه رمضان تا رمضان بعدی ادامه پیدا کند، در احکام‌ فقهی این بیان شده که صیام برای او برطرف می‌شود در چنین حالتی باید کفاره و فدیه بدهد.

حد فدیه برای روزه قضا

اگر کسی عذری که در این‌ ماه دارد بیماری باشد که توان روزه ندارد و تا ماه مبارک رمضان ادامه پیدا کرد قضای آن روزه‌ها از او برداشته می‌شود و باید فدیه بدهند که حد آن مانند کفاره می‌باشد ۵۰ یا سه ربع کیلو نان، کشمش، خرما و… باید پرداخت کنند احتیاط کردند و فرمودند این‌ها اگر برنج قوت غالب است باید برنج بدهند.

احکام روزه در رمضان

اگر کسی به شما پول داد که به فقرا بدهید باید به آن‌ها بگویید که با این پول باید نان تهیه کنید مسلما اینکه اولا ماه مبارک رمضان محل وجوب و انجام واجب می‌باشد روزهای ماه مبارک رمضان چه بیست و نه روز چه سی روز باشد (که آن‌ نیز احکام مفصلی دارد) باید روزه بگیریم.

مفطرات روزه در صیام

خود صیام‌ به معنای این است که ما از یک سری چیزهایی که به آن‌ها مفطرات صیام گفته می‌شود یعنی باطل کنندگان‌روزه از آن‌ها باید دوری کنیم مانند خوردن، آشامیدن و جماع و امثال آن‌ها که باید خودداری کرده و انجام ندهیم.

دشواری روزه در امت های پیشین

 در امم سابق صیام سخت‌تر بوده در برخی از شان‌ها صحبت کردن نیز حرام بوده از اذان تا اذان نباید حرف می‌زدند و اشاره می‌کردند.

روزه سکوت در امت های گذشته

حق نداشتند زبان به حرف زدن باز کنند و داریم برخی افراد برای انجام این واجب باید سنگی زیر زبان خود می‌گذاشتند که نتوانند حرف بزنند خود صیام البته به نیت بوده و مسلم آنچه که در صیام وجود دارد صیام از واجبات عبادی می‌باشد و به عبارتی از تعبدیات است.

واجبات تعبدی و توسلی

اگر به یاد داشته باشید گفتیم واجبات دو دسته هستند: یک دسته توسلی هستند و دیگری تعبدی می‌باشند توسلی آنچه که مطلوب مولا است خود فعل خواهد بود مثلا واجب می‌باشد که در حال صلاه که شما نماز می‌خوانید دست و بدن و لباس شما پاک باشد اینکه نجس هستید و باید خود را پاک کنید مولا خواستار این پاکی شما است.

تعبدی بودن روزه

آیا این پاکی حتما باید با قصد قربت حاصل بشود؟ خیر آنچه که مولا می‌خواهد نیل به فعل می‌باشد اما برخی اوقات فعلی واجبی داریم که آن فعل اگر به قصد قربت الی الله نباشد اصلا آن فعل معنا پیدا نمی‌کند یعنی آن فعل، فعل نیست مانند صلاه و روزه‌ای که قصد قربت ندارد روزه باید با قصد قربت انجام شود چون از تعبدیات می‌باشد.

تفاوت واجبات تعبدی و توسلی

به قصد در تعبدی فرق تعبدی و توسلی در آن می‌باشد که در تعبدی باید قصد امتثال امر را برای مولا و رضایت او انجام دهید اما در توسلی چنین نیتی لازم نیست و بدون قصد هم می‌توان آن را انجام داد اگر لباس شما نجس بود و بدون اطلاع درون آب رفتید آن لباس پاک شده و نیازی به قصد ندارد.

نیت و قصد امتثال

اینکه قصد امتثال می‌گویند یعنی باید متوجه باشید که آن را انجام می‌دهید فقط به نیت اینکه برای خدا باشد منتهی چیزی که باید انجام دهید قصد امتثال می‌باشد و شما باید آن را انجام دهید بدون قصد امتثال آن امر شما ممتثل نیست آن فعل شما روزه و نماز نیست صرفا یک سری حرکات و گرسنگی بیهوده خواهد بود.

قصد قربت در صیام

اگر قصد امتثال و قربت در افعال واجب نباشد آن امر امتثال نمی‌شود پس مسلما صوم برای هر کسی که قصد دارد انجام دهد و صائم شود باید به قصد قربت انجام دهد یعنی از تعبدیات می‌شود مراجع و مجتهدین در این قصد کنکاش می‌کنند که زمان آن از کجا شروع می‌شود.

توجه به قصد قربت

اگر عملا کسی به قصد دقت کند اگر آن نباشد فعل نمی‌تواند انجام دهد یعنی هر کاری باید انجام دهید که زنده باشید و هوشیار بمانید و مست و خواب نباشید پس قصد دارید پس اینکه شما بگویید دو رکعت نماز می‌خوانم به قصد قربت قربه الی الله گفتن و نگفتن آن‌ تفاوتی ندارد احتمالا آن را به زبان می‌آورید ولی متوجه نیستید یعنی توجه ندارید اما به زبان می‌آورید.

ارتباط غفلت و نیت

اگر از شما بپرسند که در میان فعل خود چه کاری انجام می‌دهید ممکن است که شما غافل باشید و غفلت کنید پس قصد در برابر غفلت و غافل نبودن از عمل خواهد بود پس بدیهی می‌باشد هر کاری که انسان انجام می‌دهد چون اختیار دارد مسلم دارای قصد نیز خواهد بود.

انجام تعبدیات برای مولا

در قصد قربت برای تعبدیات این است که محضا برای مولا باید انجام دهید می‌خواهید امتثال امر مولا بکنید که آن کار را انجام می‌دهید اما شاید کاری را بدون قصد انجام دهید که این عمل با آن متفاوت می‌باشد اگر مولا به شما بگوید که آب بیاورید این کار می‌کنید و احتمال دارد قصد کنید که او دوست داشته باشد یا خیر باید آب ببرید که آن کار، توسلی می‌شود.

رضایت مولا در انجام فعل

اما در موقعیتی این آب را رنگ و لعاب داده و آن را در لیوان می‌ریزید در سینی می‌گذارید یا دو دستی تعارف می‌کنید این یعنی امر مولا امتثال می‌کنید تا او راضی باشد بنابراین آنچه که در قصد قربت بهتر می‌باشد بگوییم که‌ اگر ما بخواهیم امری را از اوامر تعبدی امتثال کنیم باید برای غیر خدا انجام ندهیم.

حکایتی در باب ریا

یعنی من اگر نماز بخوانم برای خودم خوانده می‌شود اما اگر به گونه ای بخوانم که دیگران راضی باشند ولو به اندازه اندکی، این نماز قبول نمی‌شود مانند حکایت آن فردی که در مسجد نماز شب می‌خواند و با شنیدن صدای درب، رکوع و سجود خود را طولانی کرد بعد از نماز پشت سر خود را نگاه کرد و دید الاغی وارد شده پس گفت امشب نماز خواندم قربه الی الحمار!

امتثال امر مولا در نماز

آنچه که در قصد قربت وجود دارد آن است که در واقع ما نباید برای آن قصد ایجاد مانع کنیم همه در اولین بار که اقامه نماز می‌کنند قصد امتثال امر مولا دارند اما اکنون امام جماعت شده و باید مواظب باشد که افراد برای او ریا نکنند پس قصد او سلامت دارد نباید ریایی در کار باشد وگرنه هر کسی برای بار اول نماز می خواند رضایت خدا در نظر دارد.

قصد قربت در اقامه نماز

اگر کسی بدون اکراه اجبار و مشکل خاصی برای اقامه نماز می‌ایستد برای امتثال امر خدا می‌کند نباید آنچه که خلاف قصد است ایجاد کنید نباید مانع برای الی الله خود ایجاد نمایید بنابراین اینکه صیام یک واجب تعبدی می‌باشد، مسلم است و آنچه که در اصول خواندیم فرمودند که اصل بر توسلی بودن آن می‌باشد.

معاونت قصد قربت با لله بودن

صیغه امر اگر مطلق باشد شما آن فعل را می‌آورید پس اگر قصد قربت در جایی باشد باید معونه داشته باشد یعنی باید گفته شده باشد که لله انجام دهید مسلما اگر در یک جز صلاه ما ریا بکنیم آن مورد قبول حضرت حق نیست و از نظر احکام ظاهری نیز از ما رفع تکلیف نمی‌شود یعنی شما دقت کنید اگر نماز خواندید و حس کردید ریا بوده باید قضا کنید!

حکم ریا کردن در نماز

تصور نکنید که اشکالی ندارد اگر در نماز جماعت ریا کردید درحالی‌که توجه نداشتید یک ذکر و رکوعی را برای جلب توجه دیگران غلظت دادید، ریا خواهد بود آنچه که اهمیت دارد این است که ما یک وظایفی داریم که حالت شعاری دارند.

انجام عبادات شعاری

برای مثال در راهپیمایی باید شرکت کنیم تا ریا شود چون به نمایش دادن نیاز دارد یا اینکه اذان را با صدای بلند بگو اکنون در احکام واجب و حرام اگر در فروع دقت کنید مراجع می‌گویند اذان گفتن در نیمه شب برای نماز صبح اشکالی ندارد و برخی افراد می‌گویند مستحب موکد می‌باشد.

ریا در نماز شب

شکل اذان گفتن و شرکت در راهنمایی به این گونه است که باید ریا شود تا دیگران نیز در انجام آن کوشا باشند اما یک سری اعمال هستند که وقتی انجام می‌دهید گرچه مانند نماز شکل ظاهری دارد این باید قصد قربت داشته باشد یا مثلا کسی نماز شب خوانده و بسیار آب می‌خورد تا بگوید نماز شب تشنگی ایجاد می‌کند (کار خراب می‌شود).

منابع

۱_سوره بقره آیه ۱۸۳

۲_سوره بقره آیه ۱۸۵

۳_سوره بقره آیه ۱۸۵

۴_سوره بقره آیه ۱۸۳

اهمیت و احکام روزه در قرآن

۱٫ مقدمه

آیه ۱۸۳ سوره بقره به وجوب روزه برای مؤمنان اشاره دارد و در ادامه، آیات ۱۸۴ و ۱۸۵ نیز به شرح احکام روزه و معافیت‌ها می‌پردازند.

۲٫ موعد صیام در ماه مبارک رمضان

علامه طباطبایی در تفسیر المیزان به وجوب روزه در ماه رمضان اشاره می‌کند و این ماه را به عنوان موعد واجب صیام برای مؤمنان معرفی می‌کند.

۳٫ وجوب روزه در ماه مبارک رمضان

آیه ۱۸۵ سوره بقره صریحاً بیان می‌کند که «فَمَنْ شَهِدَ مِنْکُمُ الشَّهْرَ فَلْیَصُمْهُ»، یعنی هرکسی که ماه رمضان را درک کند، باید روزه بگیرد.

۴٫ وجوب عینی روزه

ماهِ رمضان زمان واجب روزه است و این وجوب عینی برای همه مؤمنان است، همانطور که نماز برای همه واجب است.

۵٫ وجوب مساوی روزه برای همگان

وجوب روزه بر مؤمنان و غیر مؤمنان یکسان است. اگر کافری مسلمان شود، واجباتی که ترک کرده است، سلب می‌شود.

۶٫ حکم روزه تازه‌مسلمان

اگر فردی که به تازگی مسلمان شده است، روزه‌های گذشته را انجام نداده باشد، با اسلام آوردن او، این واجبات برطرف می‌شوند.

۷٫ کفاره روزه قضا

اگر کسی بدون عذر تا ماه رمضان بعدی روزه نگیرد، باید کفاره بدهد. این کفاره در صورت تعمد در تأخیر، هر سال تکرار می‌شود.

۸٫ حکم روزه قضا

کسانی که به دلیل عذر، مانند بیماری، نتوانسته‌اند روزه بگیرند، باید قضای آن را بعد از رمضان بگیرند و اگر تا رمضان بعدی ادامه یابد، کفاره و فدیه بدهند.

۹٫ حد فدیه برای روزه قضا

حد فدیه مانند کفاره است و باید معادل ۵۰ یا سه ربع کیلو نان، کشمش، خرما و… داده شود. اگر برنج قوت غالب باشد، باید برنج داده شود.

۱۰٫ احکام روزه در رمضان

ماهِ رمضان زمان واجب روزه است و باید از مفطرات، مانند خوردن، آشامیدن و جماع دوری کرد.

۱۱٫ دشواری روزه در امت‌های پیشین

در امت‌های گذشته، روزه سخت‌تر بود و برخی حتی نمی‌توانستند تا اذان مغرب صحبت کنند.

۱۲٫ روزه سکوت در امت‌های گذشته

بعضی افراد باید برای انجام روزه سکوت سنگی زیر زبان خود می‌گذاشتند تا نتوانند حرف بزنند.

۱۳٫ واجبات تعبدی و توسلی

واجبات به دو دسته تعبدی و توسلی تقسیم می‌شوند. تعبدی‌ها باید با قصد قربت انجام شوند، در حالی که توسلی‌ها نیازی به قصد قربت ندارند.

۱۴٫ تعبدی بودن روزه

روزه از واجبات تعبدی است و باید با قصد قربت انجام شود.

۱۵٫ تفاوت واجبات تعبدی و توسلی

در واجبات تعبدی، قصد امتثال امر مولا برای رضایت او لازم است، اما در توسلی، چنین نیتی لازم نیست.

۱۶٫ نیت و قصد امتثال

قصد امتثال یعنی انجام عمل برای خداوند و رضایت او.

۱۷٫ قصد قربت در صیام

روزه باید با قصد قربت انجام شود تا امتثال امر خداوند باشد.

۱۸٫ ارتباط غفلت و نیت

غفلت از نیت باعث می‌شود که عمل بدون قصد صحیح انجام نشود.

۱۹٫ انجام تعبدیات برای مولا

در تعبدیات باید محضا برای خداوند انجام شود و هیچ نیتی جز رضایت او نداشته باشد.

۲۰٫ رضایت مولا در انجام فعل

امر مولا باید به گونه‌ای انجام شود که رضایت او حاصل شود و به نیت قربت باشد.

کلید واژه‌ها

روزه, ماه رمضان, وجوب, صیام, وجوب عینی, کفاره, فدیه, مفطرات, تعبدی, توسلی, قصد قربت, امتثال امر, احکام اسلامی, بیماری, عذر, قوت غالب, رضایت خداوند, نیت, عبادت, روزه سکوت

سوالات علمی

آیه ۱۸۳ سوره بقره به چه موضوعی اشاره دارد؟

پاسخ: به وجوب روزه برای مؤمنان.

ماه رمضان چه نقشی در وجوب روزه دارد؟

پاسخ: ماه رمضان زمان واجب روزه است.

آیا روزه برای غیر مؤمنان نیز واجب است؟

پاسخ: بله، وجوب روزه بر مؤمنان و غیر مؤمنان یکسان است.

آیا وجوب روزه بر تازه‌مسلمانان نیز اعمال می‌شود؟

پاسخ: واجبات گذشته بر تازه‌مسلمانان برطرف می‌شود.

اگر کسی بدون عذر روزه نگیرد، چه باید کند؟

پاسخ: باید کفاره بدهد.

حد فدیه برای روزه قضا چیست؟

پاسخ: معادل ۵۰ یا سه ربع کیلو نان، کشمش، خرما و…

مفطرات روزه چیست؟

پاسخ: خوردن، آشامیدن و جماع.

تفاوت واجبات تعبدی و توسلی چیست؟

پاسخ: واجبات تعبدی نیاز به قصد قربت دارند، در حالی که توسلی‌ها نیازی به قصد قربت ندارند.

روزه چگونه باید انجام شود؟

پاسخ: با قصد قربت و امتثال امر خداوند.

آیا غفلت از نیت باعث باطل شدن روزه می‌شود؟

پاسخ: بله، غفلت از نیت باعث باطل شدن روزه می‌شود.

آیا رضایت مولا در انجام فعل واجب است؟

پاسخ: بله، عمل باید با نیت رضایت خداوند انجام شود.

آیا در امت‌های گذشته روزه سخت‌تر بود؟

پاسخ: بله، در امت‌های گذشته روزه سخت‌تر بود.

آیا روزه سکوت در امت‌های گذشته وجود داشت؟

پاسخ: بله، برخی افراد در امت‌های گذشته مجبور بودند روزه سکوت بگیرند.

نیت و قصد امتثال به چه معناست؟

پاسخ: نیت یعنی انجام عمل برای خداوند و رض