از جمله خونخواهان و ستمگراني که همراهي سپاه يزيد را تقبل نمودند و اين ننگ را بر دامن خود پذيرا گشتند چه بسيار بودند که از شرم خود و نشاني هويتي خويش را پنهان نمودند. از جمله افرادي از طايفه »بني‏دارم« که نام خود مکتوم کردند. لذا از ابوالحسن مدايني و او از قاسم بن اصبغ بن نباته نقل کرد: مردي از بني‏دارم را ديدم که رويش سياه شده بود در حاليکه قبلا اينگونه نبود. به او گفتم نزديک بود تو را نشناسم چرا چنين شده‏اي؟ گفت: سبب اين سياهي آن است که من در قتل مرد جواني که در کربلا همراه حسين بود همراه شدم که اثر سجده بر پيشانيش بود )قمر بني‏هاشم )ع(( از آن وقت تاکنون هيچ شبي نمي‏خوابم جز آنکه مي‏آيد گريبانم را مي‏گيرد و مرا به جهنم مي‏اندازد و تا صبح ضجه مي‏زنم. در برخي روايات در مورد اين قاتل که اسمش ذکر نشده حاکي است که وي صداي سگ داشت و پارس مي‏کرد! [1] .