امام، حضرت عباس )ع( را فراخواند و سي سوار را به اضافه بيست پياده با او همراه کرد تا بيست مشکي را که همراه داشتند، پر از آب نمايند و به اردوگاه امام بياورند. پانصد سواره نظام دشمن در کرانه فرات استقرار يافته و مانع برداشتن آب شدند. حضرت عباس )ع( به مبارزه با نگاهبانان فرات پرداخت و افراد پياده، مشک‏ها را پر کردند. وقتي همه مشک‏ها پر شد، حضرت عباس )ع( دستور بازگشت به اردوگاه را داد و محاصره دشمن را شکسته و توانست آب را به اردوگاه برساند. [1] .