از روزي که عباس، چشم به جهان گشوده بود اميرالمؤمنين و امام حسن و امام حسين را در کنار خود ديده بود و از سايه‏ي مهر و عطوفت آنان و از چشمه‏ي دانش و فضيلتشان برخوردار و سيراب شده بود. چهارده سال از عمر عباس در کنار علي )ع( گذشت، دوراني که علي )ع( با دشمنان درگير بود. گفته‏اند عباس در برخي از آن جنگها شرکت داشت، در حالي که نوجواني در حدود دوازده ساله بود، رشيد و پرشور و قهرمان که در همان سن و سال حريف قهرمانان و جنگاوران بود. علي )ع( به او اجازه‏ي پيکار نمي‏داد، به امام حسن و امام حسين هم چندان ميدان شجاعت‏نمايي نمي‏داد. اينان ذخيره‏هاي خدا براي روزهاي آينده‏ي اسلام بودند و عباس مي‏بايست جان و توان و شجاعتش را براي کربلاي حسين نگه دارد و علمدار سپاه سيدالشهدا باشد.