از آنجا که حب طرفيني است و به قول باباطاهر:
چه خوش بي مهرباني هر دو سر بي؛ و اينکه آل محمد )ص( هيچگاه در ميدان محبت همواره در محبت خويش کم نياورهاند، نه تنها غايب نبوده بلکه سرحلقه مهرورزان بودهاند؛ در کربلا نمونههاي فراواني را مورخان نوشتهاند. اينکه حسين بن علي )ع( همانگونه که بر بالين علياکبر حاضر شد بر بالين غلام سياه پوستش بنام جون حاضر شد. تا مظلومان و پابرهنگان تاريخ احساس کمبود نکنند و از نداري ننالند. اينکه ابيعبدالله )ع( اجازه نداد حر بن يزيد رياحي شرمنده از گذشتهاش سر در گريبان غم ببرد و به او فرمود: يا حر ارفع رأسک اينکه امام در بحبوحه بحران به حضرت زينب )س( سفارش آن زن ارمني را فرمود. اينکه به محض دريافت خبر شهادت مسلم بن عقيل دستور داد دخترش را آوردند و او را
[ صفحه 60]
بر زانوان مهرش نهاد و دست يتيم نوازي بر صورتش کشيد و... و... همه نمونههاي کوچکي از عظمت مهر و محبت اهلبيت است.
يکي از ماندگارترين صحنهها حضور زهراي اطهر )س( بر بالين ابوالفضل )ع( است.
|