از آنجا که حب طرفيني است و به قول باباطاهر: چه خوش بي مهرباني هر دو سر بي؛ و اينکه آل محمد )ص( هيچگاه در ميدان محبت همواره در محبت خويش کم نياوره‏اند، نه تنها غايب نبوده بلکه سرحلقه مهرورزان بوده‏اند؛ در کربلا نمونه‏هاي فراواني را مورخان نوشته‏اند. اينکه حسين بن علي )ع( همانگونه که بر بالين علي‏اکبر حاضر شد بر بالين غلام سياه پوستش بنام جون حاضر شد. تا مظلومان و پابرهنگان تاريخ احساس کمبود نکنند و از نداري ننالند. اينکه ابي‏عبدالله )ع( اجازه نداد حر بن يزيد رياحي شرمنده از گذشته‏اش سر در گريبان غم ببرد و به او فرمود: يا حر ارفع رأسک اينکه امام در بحبوحه بحران به حضرت زينب )س( سفارش آن زن ارمني را فرمود. اينکه به محض دريافت خبر شهادت مسلم بن عقيل دستور داد دخترش را آوردند و او را [ صفحه 60] بر زانوان مهرش نهاد و دست يتيم نوازي بر صورتش کشيد و... و... همه نمونه‏هاي کوچکي از عظمت مهر و محبت اهل‏بيت است. يکي از ماندگارترين صحنه‏ها حضور زهراي اطهر )س( بر بالين ابوالفضل )ع( است.