حلبي در سيره‏اش مي‏نويسد که وي داراي آثار و اشعاري بوده است. [1] . او در وصف نبوت رسول الله )ص( شعر سروده که برخي از ابياتش را ذيلا مشاهده مي‏کنيم: ليعلم خيار الناس ان محمدا نبي کموسي و المسيح ابن مريم‏ »اتانا بهدي مثل ما اتيا به‏ فکل بامر الله يهدي و يعصم« يعني: مردم شريف بدانند که محمد بسان موسي و عيسي پيامبر است و همان روشنائي آسماني که آن دو داشتند او نيز دارد و همه هم مردم را هدايت و از گناه بازمي‏دارند. [2] وصيت ابوطالب حاکي از ايمان قوي وي به رسالت خاتم انبيا است. [ صفحه 48] رفتار و اشعار ابوطالب در حمايت از رسالت، گواه روشني بر باور قلبي‏اش به اسلام است. البته او در شعب ابي‏طالب سه سال دست از رياست قريش کشيد و آواره بيابانها گرديد و تحريم اقتصادي را تحمل نمود. [3] در وصيتنامه‏اش هم چنين گفت: »يا معشر قريش کونو له ولاه و لحزبه حماه. والله لا يسلک احد منکم سبيله الا رشد و لا يأخذ احد بهديه الاسعد. و... [4] . اي معاشران من! دوستدار محمد باشيد و از حزب او حمايت نمائيد که به خدا هر کس از نور هدايتش پيروي کند سعادتمند گردد و رشد کند. [5] .