هيچ روايتي در مورد قسم خوردن از عباس در تاريخ نيامده است: جز در کربلا. که يک مورد رجز بود: بخدا اگر دست راستم جدا شد با دست چپ مي‏جنگم از دين حمايت مي‏کنم. بار ديگر که بنقل خوارزمي سني در عاشورا فرمود: به خداي عزيز سوگند خورده‏ام و به حجون و زمزم و حطيم و مسجد الحرام صادقانه قسم خورده‏ام که امروز در راه حسين - که صاحب افتخارات ديرين و پيشواي اهل فضيلت و کرامت است - به خون خويش رنگين شوم. [1] . چرا اباعبدالله جسد مطهرش را در علقمه گذاشت؟ 1- وصيت عباس که وعده آب داده‏ام بر سکينه خجالت مي‏کشم ادب و حيا با اينکه سکينه برادرزاده است و عباس کوتاهي نکرده است. 2- مقرم گفته است که: امام او را همان جا گذاشت، براي رازي که گذشت روزگار آن را آشکار ساخت و آن اين است که در مکاني جدا از شهيدان دفن شود تا حرمي داشته باشد که ديگران براي حاجت‏ها و زيارت‏ها سراغ او بروند و بارگاه داشته باشد و انبوه مردم در ازدحام زيارت دچار مشکل نشوند و زير قبه او که در درخشش و رفعت همچو آسمان است؛ به خداوند متعال تقرب جويند و کرامتهاي درخشان در آنجا ديده شود و امت جايگاه والاي او را نزد خدا ببينند و حق واجب آنان را يعني محبت فراوان و زيارت‏هاي پيوسته انجام دهند و آن حضرت حلقه پيوند آنان و خداوند باشد. حضرت حسين امام زمان عباس، مثل خواست پروردگار؛ خواست تا منزلت ظاهري »ابوالفضل« مثل منزلت معنوي و اخروي او باشد. پس همانگونه شد که خدا و اباعبدالله خواستند. [2] . [ صفحه 204] 3- علت ديگري که برخي مقاتل نوشته‏اند و آن اينکه بهبهاني گفته است: در برخي کتب معتبر نوشته‏اند: که به سبب فراواني زخمهائي که بر عباس وارد شده بود، امام حسين نتوانست پاره‏هاي بدن را جمع کند و او را به محل شهيدان ببرد و همان جا گذاشت. و گريان و اندوهگين به خيمه‏ها بازگشت. [3] .