همه انبيا با عبوديت به نبوت رسيده‏اند. که آيات فراواني اين نظريه را تأييد مي‏کنند. واذکر عبدنا داود ذا الايد انه اواب. بنده ما داود را بياد آور که صاحب قدرت بود و بسيار اهل انابه و توبه بود. [1] . همچنين آيه شريفه: »... و اذکر عبادنا ابراهيم و اسحق و يعقوب اولي اليدي و الابصار. بندگان ما ابراهيم و اسحاق و يعقوب که بصيرت داشتند.« يا اينکه در نماز گوييم: اشهد ان محمدا عبده و رسوله. گواهي به عبوديت خاتم النبيين مي‏دهيم تا ثواب و انجام واجب کرده باشيم. و همچنين در آيه: سبحان الذي اسري بعبده ليلا من المسجد الحرام الي المسجد الاقصي. [2] . [ صفحه 189] در همه اين نشانه‏هاي الهي و اذکار مقام عبوديت پيامبران را مي‏پذيريم. در مورد ماه بني‏هاشم مي‏خوانيم که امام جعفر صادق درباره‏اش فرمود: »السلام عليک ايها العبد الصالح المطيع لله...« که معصوم هشتم شير دريادل علي عباس را عبد شايسته خدا معرفي مي‏کند.